برای اولین بار، محققان به مناطقی در آفریقا اشاره می کنند که در آن انتخاب شرکت های کشاورزی خارجی برای محصولات کشاورزی و مدیریت آب شیرین تا حدی مسئول افزایش کمبود آب و رقابت بیشتر برای آب است. این به نوبه خود خطر درگیری آشکار را بین همه کسانی که به آب نیاز دارند - گیاهان، حیوانات و انسان ها افزایش می دهد.
در طول قرن بیست و یکم، شرکت‌های خارجی زمین‌های زیادی را در آفریقا اجاره کرده‌اند - بیشتر از سایر نقاط جهان - به منظور تولید غذای ارزان، چوب ارزان و مواد خام ارزان قیمت برای سوخت‌های زیستی.یک مطالعه میان رشته‌ای از دانشگاه لوند در سوئد نشان می‌دهد که حدود سه درصد از زمین‌های اجاره‌ای در آفریقا توسط شرکت‌های خارجی به‌عنوان در حال تولید به‌منظور کشت محصولات به ثبت رسیده است. به دلایل مختلف، این شرکت ها یا کنار کشیده اند یا شروع به تولید در زمین های اجاره ای دیگر نکرده اند.
مطالعه همچنین نشان می‌دهد که محصولاتی که سرمایه‌گذاران خارجی تصمیم به کشت آنها می‌گیرند، اغلب به آب بیشتری نسبت به محصولات کشت شده سنتی نیاز دارند. علاوه بر این، نشان می‌دهد که یک محصول می‌تواند بسته به آب و هوای محل کشت و سیستم‌های آبیاری که شرکت‌ها از آن استفاده می‌کنند، نیازهای بسیار متفاوتی به آب داشته باشد.
محققان در لوند به همراه یکی از همکارانش در فرانسه مدلی را توسعه داده اند که نشان می دهد چه مقدار آب برای سیستم های تولید مختلف، در انواع آب و هوا، در نقاط مختلف قاره مورد نیاز است. این مدل هم اندازه زمین و هم نوع سیستم آبیاری را در نظر می گیرد.
این مدل محققان را قادر می سازد تا بین مناطقی که آب باران بیشترین سهم آب آبیاری را به خود اختصاص می دهد و مناطقی که شرکت های بزرگ کشاورزی خارجی بیش از نیمی از نیاز آبی خود را با استفاده از منابع آب شیرین، مانند آب های زیرزمینی، تامین می کنند، تمایز قائل شوند. رودخانه ها و برکه هااین به محققان این امکان را داده است که مناطقی را در اطراف قاره برجسته کنند که در آن افزایش رقابت برای آب خطر درگیری‌های مرتبط با آب بین بخش‌ها و اکوسیستم‌های مختلف را تشدید می‌کند.
"این نقاط داغ قبلاً به این شکل شناسایی نشده بودند. مطالعات قبلی اغلب بر وسعت منطقه متمرکز بوده اند و نه بر میزان مصرف آب شیرین برای رشد محصولات پرمصرف مورد علاقه شرکت های خارجی، " اما لی جوهانسون، جغرافی‌دان فیزیکی، که مسئول این مطالعه بود، می‌گوید.
اجاره نامه ها اغلب برای دوره های 33 تا 99 سال نوشته می شوند. قراردادها به ندرت شامل قوانین یا محدودیت هایی در مورد استفاده از آب می شوند.
"تحقیق ما می تواند منجر به این شود که سرمایه گذاران خارجی توجه بیشتری به میزان آب مورد نیاز، در رابطه با میزان آب موجود واقعی نشان دهند. امیدواریم، نتایج بتواند مبنایی برای اسنادی باشد که مصرف آب را تنظیم می کند. اما لی جوهانسون می گوید: شرکت های کشاورزی در مقیاس بزرگ.
