ژورنال گزارش های علمی به تازگی تحقیقی را توسط پروفسور زمین شناسی کالج کرنل، راون دنیستون منتشر کرده است.
تحقیق بر باران‌های تابستانی استرالیا و آسیای جنوب شرقی متمرکز است که به هم متصل شده‌اند و به بزرگترین منظومه موسمی روی این سیاره تبدیل شده‌اند. منطقه ای که این باران ها در سراسر آن می بارد، کمربند باران استوایی نامیده می شود و منطقه ای با تنوع زیستی بسیار زیاد است و نزدیک به 40 درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده است. این مطالعه جدید به درک تغییرات گذشته در عرض کمربند باران استوایی کمک می کند و پیوندهای ناشناخته قبلی بین دو قاره را آشکار می کند.
این مقاله به باران های موسمی می پردازد که در 3000 سال گذشته در شمال استرالیا باریده اند. یک تیم تحقیقاتی به رهبری دنیستون، مقادیر بارندگی را با مشاهده ایزوتوپ‌های اکسیژن در استالاگمیت‌ها بررسی کردند.
پروفسور دنیستون گفت: "نسبت این ایزوتوپ ها بسته به شدت باران تغییر می کند." با نفوذ آب به داخل غارها به صورت قطره ای، استالاگمیت های تشکیل شده از این آب همان نسبت های ایزوتوپی را حفظ می کنند. با نمونه برداری از استالاگمیت ها، می توانیم نسبت های آب باران گذشته را ببینیم. همچنین با حفاری مناطق انتخابی و اندازه گیری استالاگمیت ها تاریخ گذاری بسیار دقیقی را انجام می دهیم. نسبت اورانیوم به توریم، که سن را ردیابی می کند."
تیم کشف کردند که تغییرات موسمی در شمال استرالیا با تغییرات موسمی در جنوب چین مطابقت دارد، در برخی موارد در مقیاس زمانی کاملاً خوب. دنیستون این تغییرات را به حرکت و اندازه کمربند باران استوایی نسبت می دهد.
دنیستون گفت: «اکثریت قریب به اتفاق مدل‌ها و مطالعات استدلال کرده‌اند که کل کمربند باران استوایی به‌عنوان یک بسته منسجم در طول زمان به سمت شمال یا جنوب تغییر مکان داده است. آنچه که داده‌های ما نشان می‌دهد این است که کمربند باران استوایی بیشتر شبیه آکاردئون عمل می‌کند، در برخی مواقع گسترش می‌یابد، در این صورت استرالیا و چین مرطوب‌تر می‌شوند، و در برخی موارد منقبض می‌شوند، در این صورت استرالیا و چین هر دو خشک‌تر می‌شوند. چه جالب است. این است که مدل‌های آب و هوایی هزاره گذشته نیز از این نتیجه پشتیبانی می‌کنند."
Caroline Ummenhofer از موسسه اقیانوس شناسی Woods Hole در ماساچوست مدل سازی آب و هوا را انجام داد و KJ Passaro، دانش آموخته کالج کورنل، برای پایان نامه افتخاری خود در زمین شناسی روی این پروژه کار کرد. دانشجویان کالج دنیستون و کورنل در دانشگاه نیومکزیکو با یمن آسمروم و ویکتور پولیاک قرار ملاقات را انجام دادند. آنالیزهای ایزوتوپ پایدار با Alan Wanamaker در دانشگاه ایالتی آیووا انجام شد.
این مطالعه مبنای کمک مالی بنیاد ملی علوم به مبلغ 350000 دلار برای ادامه این کار بود. این کمک هزینه برای آموزش های کارشناسی کالج کورنل، از جمله کار میدانی در استرالیا، کار آزمایشگاهی در دانشگاه نیومکزیکو و دانشگاه ایالتی آیووا، و مدل سازی با Ummenhofer در موسسه اقیانوس شناسی Woods Hole، پشتیبانی می کند.
Denniston گفت که هدف تیم تحقیقاتی در مرحله بعدی این پروژه این است که ببینند آیا و چگونه رفتار آکاردئونی مانند کمربند باران استوایی در 9000 سال گذشته رخ داده است.
