محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن می گویند که مخازن جهان منبع کمتری برای گازهای گلخانه ای هستند که معادل تقریباً 1 گیگاتن دی اکسید کربن در سال یا 1.3 درصد از کل گازهای گلخانه ای تولید شده توسط انسان تولید می کنند.
این میزان تولید گازهای گلخانه ای بیشتر از کل کانادا است.
در مجله BioScience هفته آینده، محققان WSU می گویند که مخازن منبع مهمی از متان هستند، یک گاز گلخانه ای که در طول یک قرن 34 برابر قوی تر از دی اکسید کربن است.تولید مخزن متان با شالیزارهای برنج یا سوزاندن زیست توده قابل مقایسه است، که هر دو در برآوردهای انتشارات هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی، مرجع بین المللی پیشرو در این موضوع، گنجانده شده اند.
جان هریسون، یکی از نویسندگان و دانشیار دانشکده محیط زیست WSU ونکوور، ماه گذشته در نشستی در مینسک، بلاروس، شرکت کرد تا در مورد شامل انتشار گازهای گلخانه ای در یک به روز رسانی برنامه ریزی شده IPCC در سال 2019 درباره نحوه گزارش دادن کشورها به گلخانه خود بحث کند. موجودی گاز.
متان 80 درصد را تشکیل می دهد
بریجت دیمر، همکار تحقیقاتی WSU و نویسنده اصلی، می گوید: «ما احساس می کردیم که متان ممکن است بسیار مهم باشد، اما از اهمیت آن به همان اندازه که بود شگفت زده شدیم. "این دقیقاً 80 درصد از کل تأثیر گرمایش جهانی تمام آن گازهای مخازن را دارد. این بخش بسیار مهمی از بودجه است."
هریسون گفت، تجزیه و تحلیل BioScience، که بر اساس تعداد زیادی از مطالعات دیگر انجام شده است، بزرگترین و جامع ترین نگاهی است که تاکنون در رابطه بین مخازن و گازهای گلخانه ای وجود دارد.
«نه تنها بیشترین تعداد مطالعات را در بر می گیرد،» او گفت. همچنین به انواع بیشتری از گازهای گلخانه ای نسبت به مطالعات گذشته نگاه می کند.»
او گفت کههکتار در هر هکتار، مخازن 25 درصد بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد متان منتشر می کنند.
محققان اذعان می کنند که مخازن خدمات مهمی مانند برق، کنترل سیل، ناوبری و آب را ارائه می دهند. اما مخازن نیز پویایی اکوسیستم رودخانه ها را تغییر داده اند و ماهی ها و دیگر اشکال حیات را تحت تاثیر قرار داده اند. اخیراً محققان شروع به بررسی تأثیر مخازن بر گازهای گلخانه ای کرده اند.
"دیمر، هریسون و همکارانشان می نویسند، در حالی که مخازن اغلب به عنوان منابع انرژی "سبز" یا کربن خنثی در نظر گرفته می شوند، کار رو به رشدی نقش آنها را به عنوان منابع گازهای گلخانه ای ثبت کرده است..
گازهای حاصل از تجزیه مواد آلی
برخلاف آب های طبیعی، مخازن معمولاً مقادیر زیادی از مواد آلی را پر می کنند که در هنگام تجزیه دی اکسید کربن، متان و اکسید نیتروژن تولید می کنند.مخازن همچنین مقدار زیادی مواد آلی و "مواد مغذی" مانند نیتروژن و فسفر را از رودخانه های بالادست دریافت می کنند که می تواند تولید گازهای گلخانه ای را بیشتر تحریک کند.
در سال 2000، BioScience یکی از اولین مقالاتی را منتشر کرد که ادعا می کرد گازهای گلخانه ای مخزن به طور قابل توجهی در گرم شدن کره زمین نقش دارند. از آن زمان تاکنون، مطالعات مربوط به مخازن و گازهای گلخانه ای افزایش 9 برابری داشته است. در جایی که مطالعات قبلی به مخازن پشت نیروگاه‌ها محدود می‌شد، مطالعات جدیدتر به مخازنی که برای کنترل سیل، ذخیره‌سازی آب، ناوبری و آبیاری استفاده می‌شدند نیز توجه داشت.
محققان WSU اولین کسانی هستند که حباب متان را در مدل های انتشار گازهای گلخانه ای مخزن بررسی کردند. همچنین، در حالی که مقالات قبلی نشان داده‌اند که مخازن جوان و استوایی متان بیشتری نسبت به سیستم‌های قدیمی‌تر و شمالی‌تر منتشر می‌کنند، این مطالعه نشان می‌دهد که اثر گرمایش جهانی یک مخزن به بهترین وجه با میزان تولید بیولوژیکی آن، با جلبک‌ها و مواد مغذی بیشتر، پیش‌بینی می‌شود. سیستم هایی که متان بیشتری تولید می کنند.
نویسندگان همچنین نرخ انتشار گاز متان را در هر منطقه از مخازن بالاتر از آنچه قبلا گزارش شده گزارش می کنند. این بدان معناست که اثر خالص مخازن جدید بر روی گازهای گلخانه‌ای جوی بیشتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. انتظار می‌رود که ساخت مخزن در سراسر جهان در دهه‌های آینده به سرعت ادامه یابد.
بزرگترین مطالعه در مورد انتشار گازهای گلخانه ای مخزن
"در ادبیات این حس رو به رشدی وجود دارد که حباب های متان جزء واقعاً مهمی از کل انتشارات از دریاچه ها و اکوسیستم های مخزن هستند." "این مطالعه ادبیات را بازبینی کرد تا آنچه را که در مورد میزان و کنترل انتشار متان و سایر گازهای گلخانه ای - دی اکسید کربن و اکسید نیتروژن - می دانیم، ترکیب کند."
نتیجه این است که، علاوه بر اینکه بزرگترین مطالعه در مورد انتشار گازهای گلخانه ای مخزن تا به امروز است، اولین مطالعه ای است که به طور جامع به جریان هر سه گاز گلخانه ای اصلی - دی اکسید کربن، متان و اکسید نیتروژن - نگاه می کند. از مخازن تا جو.
