گردش اقیانوسی که مسئول آب و هوای معتدل انگلیس است به نظر می رسد در حال کاهش است. تغییر ناگهانی یا چشمگیر نیست، مانند فیلم علمی تخیلی «روز پس فردا» در سال 2004، اما یک اثر واقعی است که پیامدهایی برای آب و هوای شرق آمریکای شمالی و اروپای غربی دارد.
همچنین برخلاف آن فیلم و در تئوری های تغییرات آب و هوایی طولانی مدت، این روندهای اخیر با ذوب شدن یخ های دریای قطب شمال و تجمع آب شیرین در نزدیکی قطب شمال مرتبط نیستند. بر اساس مطالعه اخیر دانشگاه واشنگتن در مجله Geophysical Research Letters، در عوض، به نظر می رسد که آنها به جابجایی در انتهای جنوبی سیاره متصل هستند.
"البته مانند فیلم کار نمی کند." کاترین کلی، اقیانوس شناس در آزمایشگاه فیزیک کاربردی UW می گوید. "کاهش سرعت در واقع بسیار تدریجی اتفاق می افتد، اما به نظر می رسد همانطور که پیش بینی شده بود اتفاق می افتد: به نظر می رسد که در حال چرخش است."
این مطالعه به داده‌های ماهواره‌ها و حسگرهای اقیانوسی در میامی پرداخت که بیش از یک دهه است که گردش واژگونی اقیانوس اطلس نامیده می‌شود. آنها با هم از سال 2004 کندی مشخصی را نشان می‌دهند و روندی را تأیید می‌کنند که پیش از آن از داده‌های دقیق‌تر مشکوک بود.
با نگاهی به مشاهدات دیگر برای تعیین علت، محققان آنچه را که تا به حال مظنون اصلی بوده است رد کردند: ذوب شدن و طراوت عظیم در اقیانوس اطلس شمالی می تواند از غرق شدن آب جلوگیری کند و ترمز را بر روی گردش واژگونی ایجاد کند. که آب گرمتر را به سمت شمال در امتداد سطح اقیانوس حرکت می دهد و آب سرد را در اعماق به سمت جنوب می فرستد.
"کلی گفت: "به نظر می رسد که این کندی 10 ساله به شوری مربوط نیست."در واقع، علیرغم ذوب یخ‌های بیشتر، آب‌های سطحی در قطب شمال به دلیل بارش کمتر، شورتر و در نتیجه متراکم‌تر می‌شوند. "این بدان معناست که کاهش سرعت احتمالاً نمی تواند به دلیل شوری باشد - فقط به عقب است. اقیانوس اطلس شمالی در واقع شورتر شده است."
در عوض، نویسندگان یک ارتباط شگفت انگیز با جریانی در اطراف نوک جنوبی آفریقای جنوبی دیدند. در جریانی که به عنوان جریان آگولهاس شناخته می شود، آب گرم اقیانوس هند به سمت جنوب در امتداد سواحل آفریقا و در اطراف نوک قاره به سمت اقیانوس اطلس جریان دارد، اما پس از آن یک چرخش شدید به عقب انجام می دهد تا به جریان طوفانی جنوب گرد قطبی بپیوندد. آب گرمی که در اطراف دماغه آفریقای جنوبی به اقیانوس اطلس می ریزد به عنوان نشت آگولهاس شناخته می شود. تحقیقات جدید نشان می دهد که میزان نشت با مقدار گرمای منتقل شده به سمت شمال توسط گردش واژگونی تغییر می کند.
"ما دریافتیم که این دو به هم مرتبط هستند، اما فکر نمی کنم متوجه شده باشیم که یکی باعث دیگری می شود." "به احتمال زیاد هر چیزی که Agulhas را تغییر داد کل سیستم را تغییر داده است."
او معتقد است که تغییرات جوی ممکن است هر دو جریان را به طور همزمان تحت تاثیر قرار دهد.
"بیشتر مردم فکر می کنند که این جریان باید به دلیل تغییر شوری ایجاد شود، اما شاید بادهای [اقیانوس جنوبی] باشد."
این یافته می تواند پیامدهایی برای آب و هوای شمال اروپا و شرق ایالات متحده و برای درک اینکه اقیانوس های جهان چگونه گرما را از مناطق استوایی به سمت قطب ها می برند، داشته باشد.
لوآن تامپسون، یکی از نویسندگان، پروفسور اقیانوس شناسی UW، گفت: "فکر می کنم نحوه تفکر ما در مورد کل گردش واژگونی اقیانوس اطلس، که جریان گلف استریم بخشی از آن است، تغییر می دهد." "این نقش جو را به آنچه که آب و هوا را در عرض‌های جغرافیایی بالا کنترل می‌کند باز می‌گرداند، که همه آنها به دلیل اتفاقاتی که در اقیانوس‌ها می‌افتد نیست."
و در حالی که کاهش سرعت گلف استریم و واژگونی گسترده تر گردش، به هر دلیلی، آب گرم کمتری را برای شرق آمریکای شمالی و اروپای غربی به ارمغان می آورد، گرمایش کلی ناشی از تغییرات آب و هوایی جهانی بر هر گونه تأثیری تأثیر می گذارد.
«بنابراین کلیت مفهوم در فیلم انجماد بندر نیویورک هیچ معنایی ندارد،» کلی گفت. "اگر گلف استریم گرمای زیادی را از مناطق استوایی حمل نمی کند، به این معنی است که اقیانوس اطلس شمالی به سرعت بقیه اقیانوس ها گرم نمی شود - سرد نمی شود."
