به گفته مارک کوکرین، کارشناس آتش سوزی جنگلی، دانشمند ارشد مرکز عالی علوم زمین در ایالت داکوتای جنوبی،هر تصوری مبنی بر اینکه شیوه های فعلی تولید روغن نخل در جنگل های باتلاق ذغال سنگ نارس جنوب شرقی آسیا از نظر زیست محیطی مسئول یا در عمل پایدار هستند، مضحک است. دانشگاه.
از سال ۲۰۱۳، او از تصویربرداری ماهواره‌ای، مطالعات میدانی و مدل‌سازی برای کمک به آژانس تحقیق و توسعه جنگل‌های اندونزی کمک می‌کند تا پیشرفت‌هایی را که برای کاهش انتشار کربن از جنگل‌های باتلاق ذغال سنگ نارس انجام می‌شود ارزیابی کند.جنگل‌های استوایی ذغال سنگ نارس در جنوب شرقی آسیا حدود 69 گیگا تن کربن ذخیره می‌کنند.
Cochrane یکی از ۱۳۹ دانشمندی است که اظهارات وزیر نوسازی، کشاورزی و اقتصاد روستایی مالزی داگلاس اوگا سفارت را رد کرده است. این دانشمندان نماینده 115 سازمان دولتی، دانشگاهی، صنعتی و غیردولتی از 20 کشور هستند. نامه به سردبیر در زیست شناسی تغییر جهانی است.
به گفته کاکرین، حتی شرکت‌های نخل و خمیر چوب نیز به محدودیت‌ها و خطرات ناشی از فعالیت در جنگل‌های باتلاق پیت پی می‌برند. در عوض، روش‌های پایدار برای رشد محصولات زراعی که می‌توانند در برابر شرایط مرطوب تورب‌زارها مقاومت کنند، باید کشت شوند - و این روش‌ها هنوز توسعه نیافته‌اند.
