پروانه ماده یک فرمون جنسی تولید می کند، ترکیبی متفاوت از مواد شیمیایی برای هر گونه، که نرها را از راه دور جذب می کند. نرها این مواد شیمیایی را با ساختارهای بسیار حساس مو مانند در آنتن تشخیص می دهند. این موها حاوی نورون‌های تخصصی هستند، سلول‌های عصبی که گیرنده‌های فرمونی را بیان می‌کنند که با اتصال به اجزای فرمونی منفرد فعال می‌شوند.گونه‌های مختلف گیرنده‌های فرمونی متفاوتی دارند، و بنابراین توانایی بوییدن دقیق‌ترین بوی ماده‌های همان گونه‌ها، از جذب ماده‌های دیگر جلوگیری می‌کند. حل معمای این که چرا یک گیرنده فرمونی خاص تنها توسط یک ماده شیمیایی خاص فعال می شود، انگیزه بسیاری از تحقیقات گذشته بوده است. فوتینی کوترومپا، نویسنده اصلی این مقاله، می‌گوید: «کار قبلی ما در نقشه‌برداری از گیرنده‌های فرمونی کره ذرت اروپایی ما را متقاعد کرد که این گونه با قالب سازگاری ندارد، و بنابراین رویکرد دیگری در پیش گرفتیم.»
کشنده ذرت اروپایی از یک فرمون ساده با تنها دو ترکیب ایزومر استفاده می کند، به جز جهت یک پیوند دوگانه. دو "سویه فرمون" این گونه آنها را به نسبت های مختلف تولید می کنند. ماده های E-strain بیشتر ایزومر E را با ردپای ایزومر Z می سازند که برای نرهای E-strain بسیار جذاب است. ماده های سویه Z نسبت مخالف را آزاد می کنند و نرهای سویه Z را جذب می کنند. در هر دو مورد، هر دو جزء برای جذب کاملا ضروری هستند، و نرهای هر دو سویه می توانند هر دو را بو کنند، با ساختارهای آنتنی مشابه یا یکسان و گیرنده های فرمونی.بنابراین چه تفاوتی در بین مردان E و Z می تواند ترجیحات مخالف آنها را توضیح دهد؟ آسترید گروت، یکی از نویسندگان این مقاله، می گوید: «ما تصمیم گرفتیم به دنبال تفاوت در سطح ژنتیکی باشیم.»
با تلاقی سویه های E و Z در آزمایشگاه و نقشه برداری از ژن حاکم بر ترجیح مردان، محققان دریافتند که گیرنده های فرمونی تأثیر کمی دارند یا هیچ تأثیری ندارند. در عوض، یک ناحیه کروموزومی حاوی ژن‌های دخیل در رشد عصبی، بیشتر پاسخ رفتاری مرد را توضیح می‌دهد. Teun Dekker یکی از نویسندگان این مقاله توضیح می دهد: "این نتیجه با کار قبلی ما مطابقت دارد که نشان می دهد مردان E و Z ارتباطات متفاوتی بین مغز و نورون های حاوی گیرنده های فرمونی دارند." این نشان می دهد که زنان از سویه E یا Z برای هر دو نر E و Z بوی یکسانی دارند، در حالی که ترجیحات آنها نه توسط بینی، بلکه توسط مغز آنها کنترل می شود. دیوید هکل، یکی از نویسندگان این مقاله، نتیجه گیری می کند: «این نتیجه تحقیقات آینده را به سمت مغز کوچک اما پیچیده پروانه راهنمایی می کند و روشن می کند که چگونه سیستم های فرمونی متنوع هزاران گونه شب پره در طول تکامل تغییر کرده است.
