یک گیاه انگلی بومی که معمولاً در سراسر جنوب شرقی استرالیا یافت می‌شود، به عنوان یک عامل کنترل بیولوژیکی بالقوه در برابر علف‌های هرز معرفی‌شده که سالانه میلیون‌ها دلار هزینه برای مبارزه با آنها هزینه می‌کند، امیدوارکننده است.
تحقیقات دانشگاه آدلاید نشان داده است که درخت انگور بومی Cassytha pubescens، که بیشتر به نام خرچنگ گوبل شناخته می‌شود، می‌تواند جاروک، شاه توت و جارو اسکاتلندی را بکشد، در حالی که به درختچه‌های بومی آسیبی نمی‌رساند.
رابرت سیروکو، فارغ‌التحصیل اخیر دکترا در دانشگاه، می‌گوید: «گیاهان انگلی از طریق مکنده‌ها به گیاهان میزبان متصل می‌شوند، آب و مواد مغذی را محکم می‌گیرند و می‌مکند تا بتوانند به قیمت گیاهانی که آلوده می‌کنند رشد کنند. دانشکده علوم زیستی.
"Cassytha به ویژه موفق است، تقریباً روی هر چیزی رشد می کند، و در برابر چندین علف هرز با اهمیت ملی مانند اروپایی، شاه توت و جارو اسکاتلندی بسیار موثر است.
"این علف‌های هرز معرفی‌شده سالانه میلیون‌ها دلار هزینه دارد تا از زمین‌های کشاورزی، جنگل‌ها، کنار جاده‌ها، پارک‌های ملی و سایر مناطق زیست‌محیطی ریشه‌کن شود. آنها اثرات منفی قابل‌توجهی بر پوشش گیاهی بومی و تنوع زیستی دارند و می‌توانند خطر آتش‌سوزی در بوته‌ها را افزایش دهند. آنها بسیار سخت هستند. برای خلاص شدن از شر آنها، زیرا آنها مقادیر زیادی بذر تولید می کنند که ممکن است برای چندین دهه در خاک زنده بماند.
"Cassytha، به عنوان یک عامل کنترل زیستی بومی امیدوارکننده، دارای پتانسیل بسیار زیادی در کاهش هزینه های کنترل علف های هرز، و کاهش تاثیر منفی علف های هرز بر محیط زیست است."
جدیدترین تحقیق، منتشر شده در مجله New Phytologist توسط دکتر Cirocco، پروفسور جنیفر R. Watling و دانشیار José M. Facelli، نشان می دهد که Cassytha pubescens به شدت بر عملکرد گوسفند (که یک حبوبات تثبیت کننده نیتروژن است) بدون توجه به وضعیت نیتروژن خاک تأثیر می گذارد. یک حبوبات بومی، Acacia paradoxa، بسیار کمتر تحت تاثیر قرار گرفت.
دکتر Cirocco می گوید: "گیاهان انگلی به خوبی شناخته شده اند که نیتروژن را از گیاهان میزبان خود حذف می کنند، اما اطلاعات کمی در مورد اینکه آیا نیتروژن موجود در خاک بر روی گیاهان میزبان که حبوبات هستند، از جمله گوسفند تاثیر می گذارد یا خیر، شناخته شده است."
"در محیط‌های کم نیتروژن، حبوبات روابط خود را با باکتری‌های تثبیت‌کننده نیتروژن تقویت می‌کنند که هزینه انرژی بیشتری برای گیاه به همراه دارد. این امکان وجود داشت که گیاهان تحت نیتروژن کم نسبت به کاسیتا آسیب‌پذیرتر باشند.
"با این حال، ما دریافتیم که دستکاری عرضه نیتروژن هیچ تأثیری بر اثر کاسیتا بر علف هرز معرفی شده یا میزبان گیاه حبوبات بومی ندارد. این یافته ها نشان می دهد که کاسیتا همچنان به عنوان یک کنترل زیستی بومی برای مهاجمان اصلی امیدوارکننده است. درختچه ها در استرالیا، در حالی که بدون توجه به شرایط نیتروژن خاک، به گیاهان بومی آسیب نمی رساند."
دکتر Cirocco می گوید هنوز کارهای بیشتری باید انجام شود تا از Cassythا به عنوان کنترل زیستی استفاده شود. آزمایشات صحرایی برای ارزیابی بیشتر موفقیت آن و اطمینان از اینکه تهدید قابل توجهی برای پوشش گیاهی بومی وجود ندارد مورد نیاز است.
