جانوران کمبود کلسیم، شرایط نامناسب برای ماهی های آب شیرین و جیوه در آب آشامیدنی پیامدهای بلندمدت باران اسیدی در دهه های 70 و 80 است.
داگ هسن، استاد گروه علوم زیستی در دانشگاه اسلو، یکی از محققانی است که در پشت دو مطالعه جدید درباره وضعیت دریاچه های نروژ انجام شده است. 70 دریاچه در طول 30 سال مورد بررسی قرار گرفت.
طبق گفته هسن، آب قهوه ای پیامدهای بلندمدت سه روند است. اول از همه کاهش باران اسیدی در مقایسه با دهه 70 و 80. اکنون که آلودگی گوگرد کاهش یافته است، آب اسید کمتری دارد، اما در عین حال مواد آلی بیشتری به دریاچه ها نشت می کند.علاوه بر این، رشد جنگل افزایش یافته است که به قهوه ای شدن آب می افزاید. در راس همه اینها، باران بیشتر منجر به افزایش رواناب از خشکی می شود.
همزمان و در نتیجه همین روندها، آب شیرین نروژ دچار کمبود کلسیم می شود. این مشکل برای بسیاری از گونه‌ها است، زیرا رودخانه‌ها و دریاچه‌های نروژ از قبل کلسیم کمی دارند.
پروفسور داگ هسن می گوید: «ما در خطر ابتلا به جانوران کمبود کلسیم هستیم.»
آب قهوه ای و کمبود کلسیم عواقبی برای زندگی در دریاچه ها دارد. این فقط به ماهی ها مربوط نمی شود، بلکه جلبک ها و گیاهان آبی را که نور کافی دریافت نمی کنند نیز در بر می گیرد. همچنین کیفیت آب آشامیدنی را کاهش می دهد.
این نتایج از دو مطالعه که به تازگی با محققان NTNU و NIVA منتشر شده اند، آشکار است. برنامه توسعه تحقیقات به سایر کشورهای شمالی است که در حال تجربه مشابه هستند.
Dag Hessen تأکید می کند که کاهش آلودگی گوگرد و کاهش باران اسیدی پیروزی های زیست محیطی هستند، حتی اگر اثرات بلندمدت ناخواسته بر کیفیت آب نشان دهد که بازگشت به حالت عادی ممکن است زمان زیادی طول بکشد.این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که رشد جنگل عوارض جانبی دارد.
هسن می گوید: "این واقعیت که کیفیت آب در دریاچه های نروژ به طور قابل توجهی در حال تغییر است، نشان می دهد که زمان آن فرا رسیده است که یک بررسی جدید و بیشتر در مورد کیفیت آب در دریاچه های نروژ انجام شود."
