قدیمی‌ترین اندام صوتی شناخته شده پرنده در فسیل قطب جنوب یکی از خویشاوندان اردک‌ها و غازها که بیش از ۶۶ میلیون سال پیش در عصر دایناسورها زندگی می‌کردند، یافت شد.
کشف اندام صوتی دوران مزازوئیک - به نام syrinx - و فقدان ظاهری آن در فسیل‌های دایناسورهای غیر پرندگان هم سن نشان می‌دهد که ممکن است این اندام در اواخر تکامل پرندگان ایجاد شده باشد و دایناسورهای دیگر ممکن است با توجه به یافته‌های منتشر شده در Nature در 12 اکتبر، نتوانسته‌ایم صداهایی شبیه به صداهای پرندگانی که امروز می‌شنویم ایجاد کنیم.
جولیا کلارک، دیرینه شناس در دانشگاه تگزاس در دانشکده علوم زمین آستین جکسون که فسیلی را کشف کرد و رهبری کرد، گفت: "این یافته به توضیح اینکه چرا چنین اندامی در یک دایناسور یا کروکودیل غیرپرنده حفظ نشده است، کمک می کند." تجزیه و تحلیل. "این یک گام مهم دیگر برای فهمیدن صدای دایناسورها است و همچنین به ما بینشی در مورد تکامل پرندگان می دهد."
سیرینکس از حلقه‌های غضروفی سفت ساخته شده است که از بافت‌های نرمی پشتیبانی می‌کند که با ارتعاش آوازها و صداهای پیچیده پرندگان مدرن را تولید می‌کنند. غضروف به خوبی بافت های سخت مانند استخوان فسیل نمی شود. اما محتوای بالای مواد معدنی در حلقه‌های سیرینکس گاهی امکان فسیل شدن را فراهم می‌کند. همه نمونه‌های شناخته شده دیگر از سیرینکس‌های فسیل‌شده در پرندگانی اتفاق می‌افتند که پس از انقراض دایناسورهای غیر پرندگان زندگی خوبی داشتند.
syrinx در فسیل Vegavis iaai، پرنده ای که در دوره کرتاسه می زیسته، پیدا شد. کلارک این گونه را در سال 2005 توصیف کرد.در سال 1992 توسط تیمی از موسسه قطب جنوب آرژانتین در جزیره وگا در قطب جنوب کشف شد. با این حال، تا سال 2013 بود که کلارک متوجه شد که فسیل Vegavis شامل یک syrinx است. در طول دو سال گذشته، تیم تحقیقاتی در پرونده فسیلی دایناسور برای نمونه‌های دیگری از سیرینکس جست‌وجو کردند، اما تاکنون هیچ کدام را پیدا نکرده‌اند.
شکل نامتقارن syrinx نشان می دهد که گونه منقرض شده می تواند صداهای بوق را از طریق دو منبع صوتی در قسمت های راست و چپ اندام ایجاد کند. محققان همچنین برای مقایسه با سیرینکس Vegavis، سرنگ سایر پرندگان را اسکن کردند. این شامل 12 سیرنکس از پرندگان زنده و قدیمی ترین سیرینکس فسیل شده بعدی بود که هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته بود.
فرانتس گولر، یکی از نویسندگان و فیزیولوژیست در دانشگاه یوتا، گفت این مطالعه آغاز کار برای تعیین آنچه که این اندام فسیل شده می تواند در مورد صدای پرندگان اولیه به ما بگوید است.
"در اینجا، ما شروع می کنیم به تشریح اینکه چگونه ویژگی های فسیل پذیر syrinx ممکن است به ما در مورد ویژگی های صوتی اطلاع دهد، اما ما به داده های بسیار بیشتری در مورد پرندگان زنده نیاز داریم."قابل توجه است که قبل از این کار، تقریباً هیچ بحثی در مورد این سؤالات مهم وجود ندارد.»
این مطالعه به دنبال تحقیقاتی است که کلارک و سایر همکارانش در ژوئیه ۲۰۱۶ منتشر کردند که نشان می‌دهد برخی از دایناسورها احتمالاً صداهای دهان بسته‌ای شبیه به بوم شترمرغ می‌سازند که به syrinx نیازی ندارد. کلارک گفت، این دو مطالعه با هم پیامدهای عمده ای برای صداسازی دایناسورها در طول زمان دارند.
کلارک گفت: علاوه بر این، تکامل رفتار صوتی می تواند بینش هایی را در مورد سایر ویژگی های تشریحی مانند ظاهر مغزهای بزرگتر ارائه دهد.
کلارک گفت: "منشاء پرندگان بسیار بیشتر از تکامل پرواز و پرها است."
برای مطالعه جزئیات بیشتر تولید صدا، بخشی از تیم با مهندسان برای مدل‌سازی اندام‌های تولید صدا کار می‌کنند، پروژه‌ای که توسط بنیاد گوردون و بتی مور تامین می‌شود.
