مشارکت کامل هزاران صیاد تن ماهی کوچک در پروژه های بهبود شیلات نیازمند قابلیت های خاصی است، مانند قابلیت های شرکتی و جمعی برای سازماندهی و بازاریابی ماهیانشان. Frazen Tolentino-Zondervan و همکارانش از دانشگاه و تحقیقات Wageningen در مقاله منتشر شده در PLoS ONE نشان می دهند که ماهیگیرانی که این قابلیت ها را ندارند کمتر در پروژه هایی برای بهبود پایداری شرکت می کنند.
پروژه‌های بهبود شیلات که توسط سازمان‌های غیردولتی (NGO) و خرده‌فروشان رهبری می‌شوند، تلاشی برای حمایت از ماهیگیران در مقیاس کوچک برای پیروی از الزامات برچسب‌های زیست محیطی مانند موارد شورای نظارت دریایی (MSC) هستند.خرده‌فروشان در هلند و سایر بازارهای غربی متعهد شده‌اند تا سال 2018 فقط ماهی با این برچسب یا مشابه آن را بفروشند.
سازمان‌های غیردولتی و خرده‌فروشان سعی کرده‌اند طراحی پروژه‌های بهبود شیلات را بهبود بخشند تا در نهایت عرضه ماهی‌های دارای گواهی را افزایش دهند. یک رویکرد از بالا به پایین تلاش می کند تا پیوندهای مستقیمی بین واردکنندگان یا خرده فروشان در اروپا یا ایالات متحده و ماهیگیران ایجاد کند، در حالی که رویکرد پایین به بالا بر آموزش ماهیگیران برای برآورده کردن نیازهای بازار و رقابت در بازار آزاد تمرکز دارد.
"نتایج ما بر اساس نظرسنجی بر روی 350 ماهیگیر در فیلیپین، نشان می دهد که موفقیت هر دو نوع پروژه بهبود شیلات به داشتن قابلیت های خاص ماهیگیران، مانند قابلیت های شرکت (مانند سرمایه بالاتر) و جمعی بستگی دارد. توانایی ها (به عنوان مثال عضویت در یک انجمن ماهیگیر)، برای مشارکت و بهبود شیوه های ماهیگیری.محقق ارشد این مطالعه Frazen Tolentino-Zondervan می‌گوید: اگر این قابلیت‌ها توسط کسانی که این پروژه‌های بهبود را اجرا می‌کنند نادیده گرفته یا توسعه ندهند، ماهیگیران در آن شرکت نخواهند کرد.»
"اگر این ماهیگیران در مقیاس کوچک در کشوری در حال توسعه مانند فیلیپین در این پروژه های بهبود ماهیگیری شرکت نکنند، آنها به سمت صدور گواهینامه MSC نخواهند رفت."
سیمون بوش، یکی از نویسندگان مقاله، با در نظر گرفتن این موضوع می‌افزاید: «با توجه به اینکه تنها 7 درصد از تمام ماهیگیری‌های MSC از کشورهای در حال توسعه و 12 درصد از شیلات در مقیاس کوچک در سطح جهان هستند، درک این قابلیت‌ها در گسترش تأثیر جهانی کلیدی است. برچسب های زیست محیطی."
محققان به سازمان های غیردولتی و خرده فروشان توصیه می کنند که روی یک استراتژی بهبود شیلات تمرکز نکنند. در عوض، برای موفقیت این پروژه‌ها باید مشوق‌های بازار با حمایت از جوامع ماهیگیری و دولت محلی تکمیل شود.
