در حدود نه کیلومتری جنوب شهر Jaén (اسپانیا)، دانشمندان اسپانیایی گونه جدیدی از نماتد را در کمپوست باغ سبزیجات پیدا کردند. نمونه های یافت شده بسیار کوچک هستند و طول بالغین آن 0.2 میلی متر است. علاوه بر این، هیچ نر در میان این کرم‌های گرد وجود ندارد و نماتدهای جدید را به گونه‌ای نادر هرمافرودیت تبدیل می‌کند.
نماتدها کرم‌های کوچکی هستند که طول آن حدود ۱ میلی‌متر است و آزادانه در خاک یا آب زندگی می‌کنند. آنها از باکتری ها، جلبک های تک سلولی، قارچ ها یا سایر نماتدها تغذیه می کنند. آنها همچنین می توانند حیوانات یا گیاهان دیگر را انگلی کنند.اما بارزترین واقعیت در مورد آنها توانایی آنها در سازگاری است.
دانشمندان از گروه نماتولوژی اندلس در دانشگاه Jaén بر روی مطالعه چگونگی سازگاری نوعی کرم معمولاً با محیط های مرطوب برای زندگی در اکوسیستم های خشک در جنوب شبه جزیره ایبری تمرکز کردند. این منجر به کشف گونه‌های جدید منحصر به فرد در محیط‌های شدید شد که دانشمندان می‌توانستند از آنها برای شناسایی فرآیندهای بیابان‌زایی استفاده کنند.
این مورد در مورد Protorhabditis hortulana، گونه جدیدی از نماتد است که در باغ سبزیجات در نه کیلومتری جنوب Jaén، در منطقه ای به نام Puente de la Sierra یافت می شود.
خواکین ابوالافیا از گروه زیست شناسی جانوری، زیست شناسی گیاهی و بوم شناسی دانشگاه Jaén می گوید: "ما نماتوفون را در یک توده کمپوست مورد مطالعه برای بارور کردن قطعه مورد مطالعه قرار دادیم و متوجه شدیم که حاوی نماتدهای بسیار کوچکی است." و نویسنده اصلی این مطالعه که در مجله Zootaxa منتشر شده است.
یک کرم غیر معمول
گونه جدید متعلق به سرده ای است که در تمام قاره ها به جز قاره آمریکا و قطب جنوب ثبت شده است. به ویژه در خاک اروپا فراوان است و در حال حاضر شامل پانزده گونه با ویژگی های مشابه است: اندازه کوچک، اندازه گیری کمتر از 1 میلی متر. دهان بزرگ؛ معمولاً هر دو نر و ماده وجود دارند.
با این حال، در مورد P. hortulana، نمونه‌های بالغ یافت شده 2 میلی‌متر اندازه‌گیری شدند که اندازه غیرعادی برای این حیوان است. کوچکترین نماتدهای کشف شده تا به امروز در محیط های دریایی ظاهر شدند. این دانشمند تاکید می کند: «این یکی از کوچکترین نماتدهای ادافیک [زمین] شناخته شده است و از باکتری های کمپوست تغذیه می کند.»
ویژگی دیگری که محققان را شگفت زده کرد این است که همه اعضای این گونه ماده هستند. "آنها با بارور کردن تخمدان های خود با اسپرم هایی که خودشان در بخشی از مجرای تخمک تولید می کنند، تولید مثل می کنند. این بدان معناست که آنها را می توان به عنوان یک گونه هرمافرودیت تعریف کرد، یک صفت بسیار نادر در نماتدها.ابوالافیا تأکید می‌کند که این یک سازگاری بیولوژیکی در فرآیند تکامل در نظر گرفته می‌شود، با توجه به دشواری یافتن نر در محیطی که در آن زندگی می‌کنند.
گروه دانشمندان به تحقیقات خود ادامه می دهند تا در مورد سازگاری این نماتدها در مناطقی شبیه به بخش جنوبی شبه جزیره ایبری مانند ایران و جنوب آفریقا که کمبود آب در خاک وجود دارد مطلع شوند. محقق نتیجه می گیرد: «تحلیل اولیه امیدوارکننده است.»
