تحقیق جدید به رهبری دانشگاه ساوتهمپتون نشان داده است که فعالیت های انسانی مانند کشتیرانی تأثیر قابل توجهی بر گونه های دریایی و زیستگاه های بومی آنها دارد.
تحقیق که در مجله Biology Letters منتشر شده است، می گوید که اشکال حمل و نقل انسان می تواند الگوهای ژنتیکی طبیعی را که در طول دوره های زمانی طولانی شکل گرفته اند، مختل کند. این عواقب ناشناخته ای برای گونه های بومی و مهاجم دارد.
نویسنده اصلی و دانشجوی دکترا جیمی هادسون گفت: "انتظار می رود گونه های دریایی جمعیت هایی را ایجاد کنند که به موجب آن جمعیت های جغرافیایی نزدیک از نظر ژنتیکی شبیه تر از جمعیت های دوردست هستند.با این حال، فعالیت‌های انسانی (تغییر محیطی ناشی از انسان) مانند کشتیرانی، حمل و نقل مصنوعی گونه‌ها را ترویج می‌کند و جمعیت‌های دوردست را به هم نزدیک می‌کند، که منجر به تلاقی افراد و در نتیجه مواد ژنتیکی می‌شود. اختلال در الگوهای ژنتیکی پیشامدرن از طریق فعالیت‌های انسانی شکل بی‌سابقه‌ای از تغییرات جهانی است که پیامدهای غیرقابل پیش‌بینی برای گونه‌ها و توزیع‌های بومی آنها دارد."
محققان ژنتیک یک گونه بی مهرگان دریایی بومی (tunicate Ciona intestinalis) را در کانال مانش، منطقه ای با شیوع بالایی از کشتیرانی، بررسی کردند. Ciona intestinalis توانایی پراکندگی محدودی دارد و اغلب در زیستگاه های مصنوعی مانند مارینا گزارش می شود، بنابراین به راحتی توسط فعالیت های انسانی حمل می شود.
آنها بین ژوئن تا دسامبر 2014 نمونه هایی را از 15 مکان مختلف در سواحل انگلیس و فرانسه جمع آوری کردند. آنها بخش‌هایی از DNA به نام ریزماهواره‌ها (مناطق DNA حاوی توالی‌های تکرار شونده از دو تا پنج جفت باز) را بررسی کردند که می‌توان آنها را خواند و به تعیین شباهت جمعیت‌ها به یکدیگر کمک کرد.
آنها موزاییکی از الگوهای ژنتیکی را پیدا کردند که نمی‌توان آن را تنها با تأثیر ابزارهای طبیعی یا انسانی توضیح داد.
جیمی، که در آزمایشگاه اکولوژی و تکامل مستقر است، اضافه کرد: "ما دریافتیم که C. intestinalis از برخی مکان‌ها مواد ژنتیکی را به هم ریخته است، همانطور که توسط حمل و نقل با واسطه انسان انتظار می‌رود (قایق‌ها می‌توانند مسافت‌های بیشتری را طی کنند. با این حال، به طور غیرمنتظره برخی از جمعیت ها الگوی مخالف را نشان دادند (برخی از جمعیت ها از نظر ژنتیکی مشابه نبودند)، علیرغم وجود شواهدی مبنی بر انتقال مصنوعی بین این مکان ها - این ممکن است به دلیل پراکندگی طبیعی یا ساختار جمعیتی ماقبل مدرن باشد.
در مجموع، نویسندگان الگوهای متفاوتی از ساختار جمعیت را در یک منطقه بسیار شهری یافتند که نمی‌توان آن را به تنهایی با حمل و نقل مصنوعی پیش‌بینی کرد. آنها نتیجه می گیرند که فعالیت های انسان زایی ترکیب ژنتیکی محدوده های بومی را تغییر می دهد و پیامدهای ناشناخته ای برای مسیرهای تکاملی گونه ها دارد.
این تحقیق توسط جیمی، تحت نظارت دکتر مارک ریوس از دانشگاه ساوتهمپتون، و دکتر فردریک ویار و شارلوت روبی در ایستگاه بیولوژیک د راسکوف، در فرانسه انجام شد. این مطالعه توسط پروژه ANR HYSEA و دانشگاه ساوتهمپتون تامین مالی شد.
