به دنبال خشکسالی های ویرانگر در دهه های 70 و 80 در منطقه ساحل در جنوب صحرای صحرا، اکنون پوشش گیاهی بهبود یافته است. چیزی که محققان را شگفت زده می کند این است که اگرچه اکنون باران بیشتر می بارد و سبزتر شده است، به ویژه گونه های مقاوم به خشکی به جای پوشش گیاهی درختی و درختچه ای که از دیرباز مشخصه منطقه بوده است، رشد می کنند. این در مطالعه ای از دانشگاه استکهلم که در ژورنال Land Use Policy منتشر شده است نشان داده شده است. نتیجه این است که نه تنها باران، بلکه کشاورزی و بهره برداری انسان از درختان، بوته ها و زمین بر بهبود گیاهان تأثیر می گذارد.
الگوی مورد انتظار این است که آب و هوای خشک‌تر به نفع گونه‌های مقاوم در برابر خشکسالی است و آب و هوای مرطوب‌تر این امکان را برای گونه‌هایی که به بارندگی بیشتری نیاز دارند تا رشد کنند. اما یک مطالعه جدید اثر معکوس را نشان می دهد. که تغییر به سوی گونه‌های مقاوم‌تر به خشکی در حال رخ دادن است، حتی اگر باران بیشتری می‌بارد. این امر نشان می‌دهد که سبز شدن مجدد منطقه ساحل را نه تنها می‌توان با این واقعیت توضیح داد که باران بیشتر می‌بارد، که تاکنون توضیح غالب بوده است.
"آنچه می بینیم آغاز یک تغییر نسبتاً شگرف در چشم انداز جنگلداری سنتی در منطقه است. اگرچه هنوز نمی توان دقیقاً گفت که پیامدهای آن برای معیشت و حفاظت محلی چیست، اینها مسائل مهمی هستند که به عنوان مثال، با بررسی اینکه مردم منطقه برای چه چیزی از درختان و درختچه های مختلف استفاده می کنند و چگونگی تغییر منظره را بررسی می کنیم، می توانیم نحوه تعامل کاربری زمین، تغییرات اجتماعی، آب و هوا و اکوسیستم ها را بهتر درک کنیم، حتی در لو برجسون، دانشیار دپارتمان جغرافیای انسانی دانشگاه استکهلم می گوید: راه هایی که می توانند غیرمنتظره باشند.
این مطالعه نشان می دهد که درک نحوه تعامل انسان از چشم انداز با آب و هوا و فرآیندهای اکوسیستم برای سازمان هایی که می خواهند استراتژی هایی برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی، حفاظت از تنوع زیستی و توسعه محلی در یکی از فقیرترین مناطق جهان توسعه دهند، مهم است..
حقایق درباره منطقه ساحل
ساحل یک کمربند خشکی نیمه خشک در آفریقا در جنوب صحرا و شمال مناطق مرطوب تر در جنوب است. ساحل از شرق اقیانوس اطلس از طریق شمال سنگال، جنوب موریتانی، مالی، بورکینافاسو، جنوب نیجر، شمال شرقی نیجریه، چاد و سودان امتداد دارد. بیشتر منطقه ساحل از ساوانا تشکیل شده است.
خشکسالی های مکرر در دهه های 1970 و 1980 عواقب فاجعه باری برای کشاورزی، دامداری و محیط زیست در این منطقه داشت و در نتیجه قحطی گسترده ای در پی داشت. خشکسالی در منطقه همچنین باعث ایجاد بحث و نگرانی جهانی در مورد بیابان زایی به عنوان یک مشکل زیست محیطی نوظهور شد.در سال‌های اخیر، تحقیقات نشان داده است که این منطقه از دهه 1980، با احیای پوشش گیاهی، سبزتر شده است.
