مطالعه ای در مورد مدیریت دریاچه های آب شیرین در امتداد پر پیچ و خم ترین رودخانه آمازون، مزایای شگفت انگیزی برای معیشت محلی در پر کردن ذخایر حیاتی ماهی - منبعی از غذا و درآمد بسیار مورد نیاز - نشان داده است.
پروفسور کارلوس پرز از دانشگاه آنگلیای شرقی (UEA) و دکتر جوآئو کامپوس-سیلوا از دانشگاه فدرال ریو گراند دو نورته در برزیل تجزیه و تحلیل مربوط به بازیابی جمعیت Arapaima gigas، بزرگترین ماهی آب شیرین فلس شده جهان را رهبری کردند. ، که قبلا تخلیه شده بود.
داده‌های هشت ساله برای اندازه‌گیری اینکه چگونه اندازه جمعیت بین دریاچه‌های مدیریت‌شده، محافظت‌شده oxbow و دریاچه‌های دسترسی باز متفاوت است، استفاده شد. این مطالعه بازگشت چشمگیری را در جمعیت های آراپایما که قبلاً تحت مدیریت مبتنی بر جامعه در دریاچه ها بیش از حد صید شده بودند، نشان داد و به این نتیجه رسید که این برنامه های مدیریتی یک راه حل حفاظتی "برد-برد" واضح است که با واقعیت اجتماعی-اقتصادی کشورهای آمازون سازگار است..
این مطالعه دریاچه های آب شیرین محافظت شده را در امتداد رودخانه جوروا، شاخه ای به طول 3350 کیلومتر از آمازون، با «حساب های پس انداز با بهره بالا» مقایسه می کند که برای امنیت غذایی محلی حیاتی است. اما تلاش‌ها برای حفاظت از این اکوسیستم‌های آب شیرین اغلب به دلیل تضاد با منافع ماهیگیری تجاری با مشکل مواجه می‌شوند.
پروفسور پرز گفت: "تحلیل ما نشان داد که مدیریت مبتنی بر جامعه دریاچه های آب شیرین می تواند تأثیرات عمیقی بر حفاظت و مشارکت محلی داشته باشد. سرپرستی محلی، نظارت در محل، اجرای تمام وقت حقوق دسترسی به منابع، و مدیریت ذخایر ماهی با ارزش بالا مهمترین عامل در افزایش جمعیت آراپایما در طیف گسترده ای از دریاچه ها، به ویژه در مجاورت جوامع بود.افزایش جمعیت این ماهی‌ها نه تنها پروتئین حیوانی بسیار مورد نیاز جامعه محلی را فراهم می‌کند، بلکه منبع درآمد بی‌سابقه‌ای است.
«سیاست‌گذاران باید توجه بیشتری را بر استفاده از منابع منطقه‌بندی در کل حوضه‌های رودخانه متمرکز کنند و جوامع محلی را در برنامه‌ریزی حفاظت در مقیاس چشم‌انداز بگنجانند تا موفقیت مستمر آنها را تضمین کنند.»
الگوهای مدیریت جامعه 72 درصد از تغییرات اندازه جمعیت آراپایما را در 83 دریاچه مورد مطالعه در امتداد یک بخش 600 کیلومتری از رودخانه جوروا توضیح داد.
دکتر کامپوس سیلوا، اولین نویسنده این مطالعه، گفت: «ابتکارات حفاظتی در دشت های سیلابی آمازون اغلب یک چالش بزرگ به دلیل کمبود حاکمیت، سرمایه گذاری و منابع انسانی است. ما یک ابزار حفاظتی قدرتمند را برجسته کردیم که به طور همزمان امنیت اجتماعی را برای معیشت محلی و حفاظت از تنوع زیستی در مقیاس های فضایی بزرگ به ارمغان می آورد. دولت برزیل و سایر ذینفعان باید در مشوق هایی برای حل تنگناهای بازار و تثبیت این فرصت نادر توسعه پایدار سرمایه گذاری کنند."
پروفسور پرز گفت: «حتی برخی از مناطق حفاظت شده با استفاده پایدار در جهان که به شدت کم بودجه هستند، می توانند ابزار قدرتمندی برای حفاظت از تنوع زیستی استوایی باشند. با این حال، مناطق حفاظت شده موجود در حال حاضر بیش از حد بر حفاظت از تنوع زیستی جنگل متمرکز شده اند، در حالی که اکوسیستم های آب شیرین به همان اندازه مهم نادیده گرفته شده اند.
"نیاز به بازنگری در بهترین روش برای محافظت از این اکوسیستم های آب شیرین وجود دارد، اما تلاش ها با مقاومت سیاسی برای ایجاد یا گسترش مناطق حفاظت شده موجود مانع می شود. در واقع در بسیاری از کشورهای گرمسیری احتمالاً در تعداد کل یا مساحت مناطق حفاظت‌شده عقب‌نشینی‌های شدیدی وجود دارد، بنابراین تمرکززدایی سیاست‌های حفاظتی برای جوامع و ذینفعان محلی می‌تواند قدرتمند و مؤثر باشد.
"بدون شک، مدیریت آراپایما فرصت نادری برای هماهنگ کردن اهداف اغلب ناسازگار مدیریت منابع پایدار و کاهش فقر است."
"مدیریت مبتنی بر جامعه باعث بهبود سریع یک ماهیگیری آب شیرین گرمسیری با ارزش بالا می شود" در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
