جمعیت ماهی های صخره مرجانی در زیستگاه های کم عمق تر و آسیب پذیرتر احتمالاً حداقل بخشی از پایداری خود را مدیون توانایی های تولید مثلی شگفت انگیز همتایان بزرگ و قدیمی هستند که در اعماق بیشتر زندگی می کنند.
محققان دریافتند که ماهی‌های منطقه مزوفوتیک - 30 تا 150 متر زیر آب، حد عمق برای صخره‌هایی که به فتوسنتز بستگی دارد - در تراکم کمتری نسبت به دیگر اعماق وجود دارند، اما شامل ماهی‌های بزرگتر و مسن‌تر با ماهی‌های بهتر از میانگین توانایی های تولیدمثلی.
، تحقیقات نشان می دهد که جمعیت مزوفوتیک بر روی ماهی هایی که به عنوان BOFFFF شناخته می شوند، سنگین است: ماهی بزرگ، پیر، چاق، بارور، ماهی ماده.
نتایج این مطالعه اخیراً در Scientific Reports منتشر شده است. بودجه اولیه برای این تحقیق از سوی مرکز ملی مدیریت اقیانوسی و جوی برای تحقیقات حمایت شده اقیانوس های ساحلی تامین شد.
Su Sponaugle، استاد زیست شناسی یکپارچه در مرکز علوم دریایی هتفیلد دانشگاه ایالتی اورگان، با دو محقق دیگر، نویسنده اصلی استر دی. گلدشتاین و ایوان ک. دالساندرو، هر دو از دانشگاه میامی، همکاری کرد. برای مطالعه جمعیت شناسی جمعیت دورنگ ماهی دو رنگ در سه اعماق صخره در سواحل فلوریدا.
تیم ماهی دورنگی را در کم عمق (کمتر از 10 متر) مورد مطالعه قرار داد. قفسه عمیق (20 تا 30 متر)؛ و مکان‌های صخره‌های مزوفوتیک، به تراکم جمعیت و ساختار، رشد، اندازه و بازده تولید مثلی افراد نگاه می‌کنند. دامسل ماهی یک تغذیه کننده پلانکتون کوچک و کوتاه مدت است که ارتباط نزدیکی با زیستگاه صخره ها دارد.با این حال، در اعماق مزوفوتیک، ماهی می تواند بیش از ده سال زندگی کند.
محققان به دنبال ارزیابی پتانسیل صخره های مزوفوتیک برای حمایت از جمعیت ماهیان قوی بودند. به دلیل عمق بیشتر، آن صخره‌ها کمتر در برابر اختلالات ناشی از انسان و اختلالات زیستگاه طبیعی مانند افزایش دما حساس هستند.
دانشمندان دریافتند که با افزایش عمق آب، تراکم جمعیت ماهی دورنگی کاهش یافته و توزیع سنی به سمت افراد مسن‌تر و بزرگتر تغییر می‌کند. در میان این افراد، BOFFFF ها هستند که تخم های بزرگ زیادی تولید می کنند که احتمالاً لاروهایی با شرایط بالا تولید می کنند.
مرحله لاروی برای دورنگ ماهی دو رنگ 30 روز طول می کشد، در این مدت لاروها توسط جریان های آب حمل می شوند تا در نهایت به یک صخره مستقر شوند. لاروها در هر عمقی که در آن مستقر شوند، ظرف 24 ساعت به بچه‌ها تبدیل می‌شوند و سپس تا پایان عمر در نزدیکی صخره‌ها باقی می‌مانند.
"آنها بسیار به سایت متصل هستند،" Sponaugle گفت. "وقتی آنها در جایی مستقر شدند، آنجا زندگی می کنند، رشد می کنند و تولید مثل می کنند - یعنی تا زمانی که خورده شوند."
در تمام اعماق، ماهی‌ها از نظر ژنتیکی مشابه هستند، به این معنی که احتمال دارد آب‌های کم عمق و صخره‌های مزوفوتیک، جوان را با هم تبادل کنند.
"گلدشتاین گفت:" صخره های مزوفوتیک به نوعی انباری برای ماهی های آینده در صخره های کم عمق هستند." ماهی‌ها به‌طور متوسط پیرتر و بزرگتر هستند و سرمایه‌گذاری زیادی برای تولید مثل می‌کنند، که خوب است.
"بنابراین، اگرچه تعداد آنها در این صخره‌های عمیق کم است، اما فرزندان آنها از تخم‌های بزرگتر بیرون می‌آیند و احتمالاً بقای بیشتری را تجربه می‌کنند، بنابراین به نظر می‌رسد آنها ظرفیت مشارکت بیش از سهم خود را در این صخره‌ها دارند. محیط های کم آب."
