آرواره های ما از کجا آمده اند؟ این سوال پیچیده تر از آن چیزی است که به نظر می رسد، زیرا همه فک ها یکسان نیستند. در مقاله جدیدی که در Science منتشر شده است، دیرینه شناسان از چین و سوئد، فک های ما را به پلاکودرم های منقرض شده، ماهی های زره پوش ماقبل تاریخ که بیش از 400 میلیون سال پیش می زیسته اند، ردیابی می کنند.
آرواره ها نه تنها در آناتومی خود ما بلکه برای همه مهره داران آرواره دار یک ویژگی نمادین و تعیین کننده هستند: بیهوده استیون اسپیلبرگ از "آرواره ها" به عنوان عنوان تک کلمه ای حماسه کوسه جاودانه خود استفاده کرد.
آرواره ها ابتدا در جنین در حال رشد به صورت نوار غضروفی شبیه قوس آبشش ظاهر می شوند.در یک کوسه، این به طور مستقیم در فک های بالغ رشد می کند، اما در جنین یک ماهی استخوانی یا یک انسان، استخوان های جدید در قسمت بیرونی غضروف ظاهر می شود. در جمجمه خود ما، این استخوان ها - دندان، فک بالا و پیش فک بالا - کل فک ها را تشکیل می دهند و دندان های ما را حمل می کنند.
در سراسر جهان پذیرفته شده است که دندان، فک بالا و پیش ماگزیلا میراث مشترک ماهیان استخوانی و چهارپایان است: شما همین استخوان ها را در تمساح یا ماهی ماهی خواهید یافت. اما عقب تر چطور؟ فقط یک گروه دیگر از ماهی ها، پلاکودرم های منقرض شده، دارای مجموعه ای مشابه از استخوان های فک هستند. اما این استخوان‌ها که به عنوان «صفحات گناتال» شناخته می‌شوند و در پلاکودرم غول‌پیکر Dunkleosteus که در آن به تیغه‌هایی مانند برش‌های فلزی تبدیل می‌شوند، نشان داده شده‌اند، همیشه به عنوان ربطی به دندان‌ها، فک بالا و پیش ماگزیلا در نظر گرفته نشده‌اند. برای یک چیز، آنها کمی دورتر در داخل دهان قرار دارند، و در هر صورت، نظر کلی این بوده است که پلاکودرم ها و ماهی های استخوانی فقط بسیار دور با هم مرتبط هستند.
تصویر در سال 2013 با توصیف Entelognathus، یک ماهی فسیلی سیلورین (423 میلیون ساله) از یوننان در چین که یک اسکلت کلاسیک پلاکودرم را با حضور دندان، فک بالا و پیش ماگزیلا ترکیب می کند، به طور اساسی تغییر کرد. همراه با کشف ویژگی‌های پلاکودرم مانند در برخی از ماهی‌های استخوانی اولیه، این امر شروع به ایجاد یک مورد قوی برای ارتباط نزدیک بین پلاکودرم‌ها و ماهی‌های استخوانی کرد، که همراه با انتقال قابل‌توجهی از ویژگی‌های پلاکودرم به ماهی‌های استخوانی بود (و از این رو در نهایت به ما). اما در مورد آن آرواره ها چطور، آنها از کجا آمده اند؟
این جایی است که فسیل جدید Qilinyu وارد می شود. Qilinyu که این هفته توسط دیرینه شناسان موسسه دیرینه شناسی مهره داران و دیرینه انسان شناسی (IVPP) در پکن و دانشگاه اوپسالا در سوئد در Science توضیح داده شده است، از همان مکان آمده است. و دوره زمانی به عنوان Entelognathus، و همچنین یک اسکلت پلاکودرم را با دندان، فک بالا و پیش ماگزیلا ترکیب می کند، اگرچه این دو ماهی در غیر این صورت کاملاً متفاوت به نظر می رسند و باید سبک زندگی متفاوتی داشته باشند.با نگاهی به استخوان‌های فک Entelognathus و Qilinyu می‌توان دید که آنها، در هر دو ماهی، ویژگی‌های استخوان‌های فک ماهی استخوانی (آنها به سطح خارجی صورت و فک پایین کمک می‌کنند) و صفحات گناتال پلاکودرم (آنها گاز گرفتن گسترده‌ای دارند) را ترکیب می‌کنند. سطوح داخل دهان). یک چیز دیگر نیز آشکار می شود: استدلال شده است که صفحات گناتال پلاکودرم یک آرکید فک داخلی را نشان می دهد، شبیه به "استخوان های کورونوئید" ماهی های استخوانی، و اگر این درست بود، انتظار می رفت که صفحات گناتال را درست در داخل فک پیدا کنیم. دندان، فک بالا و پیش ماگزیلا Entelognathus و Qilinyu; اما چیزی آنجا نیست.
ساده ترین تفسیر از الگوی مشاهده شده این است که استخوان های فک خودمان صفحات گناتال قدیمی پلاکودرم هستند که به آرامی بازسازی شده اند. به نظر می‌رسد بخش‌های قابل توجهی از آناتومی ما را می‌توان نه تنها به اولین ماهی‌های استخوانی، بلکه فراتر از آنها به پلاکودرم‌های زره‌دار عجیب و غریب دوره سیلورین ردیابی کرد.
