گرگ ها در کانادا، شیرها در سرنگتی یا ماهیگیران در اقیانوس جنوبی، یا به تنهایی شکار می کنند و غنایم را برای خود نگه می دارند یا در دسته هایی که فضل را با دیگران تقسیم می کنند. تصمیم گیری در مورد اینکه آیا شکارچیان را در مورد طعمه های خوشمزه بگوید، تصمیم آسانی نیست و نیاز دارد که شکارچی مزایا و معایب بسیاری را بسنجید.
اما چه زمانی به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد محل گاومیش یا ماهیگیری ثروتمند مفید است و چه زمانی احمقانه است؟ محققان دانشگاه پرینستون و مرکز تاب آوری استکهلم به دنبال سرنخ هایی برای همکاری بودند.مقاله منتشر شده در PLOS Computational Biology یک "قاعده سرانگشتی" ساده را نشان می دهد که ممکن است به کشف این رفتار پیچیده کمک کند.
یافته ها به طور بالقوه برای کار حفاظت از محیط زیست مرتبط هستند، اما همچنین در هر جایی که منابع محدودی وجود دارد و گروهی از مصرف کنندگان خواهان دسترسی به منابع نفت یا معدنی، مناطق ماهیگیری یا دلالان سهام در بازارهای مالی هستند.
نویسنده جیمز واتسون از مرکز تاب آوری استکهلم توضیح می دهد: "ماهیگیران تمایل دارند اطلاعاتی در مورد ماهی قزل آلا یا دیگر گونه های مهاجر به اشتراک بگذارند. اما آنها در مورد ذخایر ماهی که کم و بیش در همان مکان باقی می مانند مخفیانه تر و حتی قلمرو هستند. برای مثال، در اسکاندیناوی، شکارچیان قارچ در مورد مکان قارچ‌های وحشی در جنگل‌ها کاملاً مخفیانه عمل می‌کنند.»
با استفاده از مدل‌های ریاضی رفتار شکارچیان و طعمه‌ها، نویسندگان دریافتند که استراتژی جستجوی گرگ تنها زمانی جذاب‌تر است که زمان یافتن طعمه و زمان صرف شده برای مصرف طعمه هر دو کوتاه باشد.با این حال، زمانی که یافتن و مصرف طعمه طولانی‌تر طول می‌کشد، همکاری استراتژی بهتری است، برای مثال یک گاومیش بزرگ یا یک زمین ماهیگیری غنی.
"این به یک مبادله اصلی خلاصه می شود: مزیت کسب اطلاعات در مورد مکان طعمه، و هزینه تقسیم طعمه با سایر شکارچیان."
این تیم سه مقیاس زمانی ضروری را شناسایی کردند که سرعت مصرف شکارچیان را کنترل می کند: سرعت حرکت طعمه، سرعت یافتن طعمه با جستجوی شکارچیان، و سرعت مصرف طعمه توسط شکارچیان پس از پیدا شدن. واتسون می‌گوید: مصرف یک گاومیش بزرگ به زمان زیادی نیاز دارد، بنابراین در این بازه زمانی، شکارچیان دیگر ممکن است وارد شوند و گوشت را تقسیم کنند.
گام بعدی برای تحقیق استفاده از فرمول های جدید ریاضی عمومی برای محاسبه بازده اشتراک گذاری اطلاعات برای محیط های مختلف است. واتسون می‌گوید: «ما می‌خواهیم استراتژی‌های پایدار تکاملی را در گروه‌های اجتماعی شناسایی کنیم. این به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چگونه حیوانات، مردم و کسب‌وکارها به طور جمعی حول منابع سازماندهی می‌شوند.
