اکولوژیست‌های دانشگاه ویسکانسین-مدیسون نقش کلیدی در دادخواستی که روز جمعه به خدمات ماهی و حیات وحش ایالات متحده ارسال شده بود، برای حفاظت اضطراری قانون گونه‌های در خطر انقراض برای تله مگس زهره ایفا کرده‌اند.
گیاه گوشتخوار منحصر به فرد مگس ها را شکار می کند و دوستداران طبیعت را مجذوب خود می کند، اما در طبیعت فقط در کارولینای شمالی و کارولینای جنوبی یافت می شود.
"کودکان آنها را دوست دارند، بزرگسالان آنها را دوست دارند. این گیاهی است که تخیل هر کسی را که آن را می بیند جذب می کند."داروین آنها را "شگفت انگیزترین گیاه" نامید و چندین سال روی آنها در گلخانه آزمایش کرد، اما این گیاهان به دلیل ترکیبی از توسعه، شکار غیرقانونی و بالا آمدن سطح دریا در معرض تهدید قرار دارند، بنابراین ما خواستار نامگذاری سریع "در خطر انقراض" هستیم. برای تله مگس زهره."
چمن خانگی این گیاه در اطراف باتلاق های نزدیک ویلمینگتون، در ساحلی کارولینای شمالی است. این یک گیاه آبزی در آفریقای جنوبی از نزدیکترین خویشاوند خود فاصله زیادی دارد. والر می‌گوید: منطقه ویلمینگتون به سرعت در حال رشد است و باتلاق‌ها سنگفرش و ساخته می‌شوند.
محبوبیت این گیاه کلید دیگری برای از بین بردن آن است. "مردم مجذوب گیاهی هستند که می تواند سریعتر از حشراتی که می خورد حرکت کند، اما از قضا یک نتیجه بازاری برای گیاهان دزدیده شده از طبیعت است."
گیاهان دزدیده شده معمولاً به عنوان گیاهان خانگی فروخته می شوند، اما والر می گوید: «بسیاری از مردم نمی دانند چگونه از آنها مراقبت کنند یا نمی توانند آنها را اذیت کنند. تله مگس زهره گیاهانی هستند که از نگهداری بالایی برخوردار هستند، به جز در زیستگاه بومی خود.»
تله مگس زهره به طور منحصر به فردی یک "تله تله ضربه ای" را تکامل داده است که در حدود یک دهم ثانیه بسته می شود و طعمه حشرات خود را می پوشاند تا باران قبل از اینکه گیاه غذا را هضم کند، غذا را نشوید. مگس گیر دارای سه تار مو در هر برگ است و برای ضربه زدن به بیش از یک تار مو نیاز است. والر می گوید: "حشره باید به یک مو ضربه بزند و سپس در مدت زمان محدودی به موی دیگر ضربه بزند." "فقط پس از آن سیگنال دوگانه، برگ بسته می شود. این گیاه بسیار باهوشی است."
نه حشرات کوچک و نه قطرات باران باعث ایجاد ضربه نمی شوند.
با کاهش تعداد و اندازه جمعیت تله مگس زهره، بازماندگان با تهدیدهای متعددی روبرو هستند: از دست دادن بیشتر زیستگاه، کاهش تنوع ژنتیکی، شکارچیان و شیوع بیماری. طبق دادخواست قانون گونه های در خطر انقراض، یک "جمعیت زنده" یعنی جمعیتی که انتظار می رود در طولانی مدت زنده بماند و تکامل یابد، حداقل به 1000 گیاه نیاز دارد. فقط نه جمعیت از این قبیل شناخته شده است.
طومار توسط یک گروه ملی از کارشناسان در زمینه حفاظت و محیط زیست، از جمله والر و تام گیبسون از UW-Madison، یاری جانسون از UW-Platteville، و رابرت ایوانز از برنامه میراث طبیعی ویرجینیا نوشته و امضا شده است. والر یک کمپین آنلاین در حمایت از این طومار راه اندازی کرده است:
در حالی که کلکسیونرها به ربودن گیاهان از کاهش جمعیت وحشی ادامه می دهند، والر می گوید: "ما به وضعیتی رسیده ایم که تعداد تله های مگس خوار در اسارت بیشتر از طبیعت است." "این ممکن است به عنوان یک خبر خوب تعبیر شود، اگر تضمین کند که آنها در اسارت زنده می مانند، اما برای بوم شناسان و زیست شناسان حفاظت از محیط زیست ناراحت کننده است. یک جمعیت فقط می تواند در زیستگاه بومی خود باقی بماند و تکامل یابد، و ما قبلا ناپدید شدن 90 درصد را شاهد بوده ایم. از گیاهان وحشیما باتلاق‌ها، جمعیت‌ها و افراد کامل را از دست داده‌ایم."
والر می‌گوید حفاظت تحت ESA مستلزم این است که خدمات ماهی و حیات وحش زیستگاه حیاتی این گونه را شناسایی کند و اقدامات لازم را برای محافظت از آن انجام دهد.
چیزی که والر یکی از شگفت انگیزترین نمونه های تکامل می داند در خطر است. اسنپتراپ ها تنها یک بار در تاریخ 3.7 میلیارد ساله زندگی روی زمین تکامل یافته اند. این گونه بومی تنها یک منطقه از آمریکای شمالی است و نشان دهنده شاخه ای منحصر به فرد و جذاب در درخت زندگی است. داشتن گیاهان فقط در گلخانه ها مانند این است. داشتن ببر فقط در باغ وحش ها. این یکسان نیست."
والر می افزاید: تغییر در زیست شناسی طبیعی است. "این گیاه، مانند هر گونه‌ای، فرآیندی است که به گذشته‌ای باستانی و آینده‌ای نامشخص متصل است. این چیزی است که ما سعی می‌کنیم از آن محافظت کنیم. اگر زیستگاه را از دست دهیم، گونه و آینده‌اش را از دست خواهیم داد. جهان جای فقیرتری خواهد بود. بدون تله مگس زهره وحشی."
