در ارتفاعات بالا، قورباغه‌ها و وزغ‌ها با نرخ فزاینده‌ای در دره Aspe Pyrenees، فرانسه به قارچ کشنده کیترید مبتلا می‌شوند. افزایش مرگ و میر این وزغ ها به دلیل گرم شدن هوا در این کوه ها است که باعث عفونت قارچی در قورباغه ها و وزغ ها می شود و انتظار می رود بدتر شود.
پس از سالها گمانه زنی مبنی بر اینکه تغییرات آب و هوایی منجر به مرگ و میر ناشی از کیترید می شود، این مطالعه هشت ساله توسط محققان امپریال کالج لندن و ZSL (انجمن جانورشناسی لندن) که در Philosophical Transactions of the Royal Society B منتشر شده است. اولین کسی بود که دما را با مقادیر بیماری مقایسه کرد تا الگوهای آینده را در ارتفاعات بالا استنباط کند.قارچ Batrachochytrium dendrobatidis (Bd) بیش از 700 گونه دوزیست در سراسر جهان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است و بیش از هر بیماری عفونی دیگری که علم شناخته شده است، باعث بروز حوادث انقراض شده است.
از تجزیه و تحلیل میزان ذوب دریاچه ها و میزان آلودگی دوزیستان در طول هشت سال، محققان دریافتند که هر چه زودتر دریاچه های دره در فصل بهار ذوب شوند، میزان آلودگی هم برای قورباغه ها و هم برای وزغ ها بیشتر می شود.
سپس مدل‌های آب و هوایی پیش‌بینی‌کننده ایجاد کردند که بر دمای منطقه در سراسر این بخش از کوه‌های پیرنه متمرکز بود. این تحقیق پیش بینی کرد که منطقه به طور قابل توجهی به گرم شدن ادامه خواهد داد و دریاچه های یخ زده به طور فزاینده ای کمیاب می شوند، به این معنی که قورباغه های وزغ ماما در این دریاچه ها زمان کمتری را در زیر یخ می گذرانند، به طوری که آنها اثرات عفونت Bd را در سایر دریاچه ها چند برابر می کنند. گونه های قورباغه و وزغ.
اگرچه ارتباط بین ذوب دریاچه و میزان آلودگی Bd مشخص است، اما مشخص نیست که چرا دما این تأثیر را دارد.تئوری‌ها از این که آیا دریاچه‌های گرم‌تر دمای ایده‌آل را برای رشد کیترید فراهم می‌کنند تا اینکه آیا شکارچیان جانوران قارچی کیترید در دریاچه‌های گرم‌تر کمتر فعال هستند، متغیر است.
دریاچه های این منطقه از پیرنه به طور سنتی تا نیمی از سال یخ زده می مانند، و اگرچه عفونت Bd به طور معمول در وزغ های ماما با عمر طولانی بسیار شایع است، اما در دمای پایین و یخ زده کنترل می شود. دریاچه ها با این حال، افزایش دما باعث آب شدن دریاچه‌ها در اوایل سال می‌شود، به این معنی که سایر گونه‌های دوزیستان در معرض آب و هوای گرم‌تر با دریاچه‌های یخ‌زده کمتری قرار می‌گیرند و کمتر قادر به مقابله با اثرات سرریز عفونت وزغ‌های ماما هستند.
کاهش گونه‌های دوزیستان را می‌توان به‌عنوان شاخصی از تخریب محیط‌زیست در نظر گرفت، و مسئولیت کیتریدیومایکوز برای انقراض‌های دسته‌جمعی، آن را به نمونه‌ای از انقراض آنتروپوسن تبدیل می‌کند - رویداد انقراض مداوم گونه‌ها عمدتاً به دلیل فعالیت‌های انسانی..
پروفسور متیو فیشر از دانشکده بهداشت عمومی در امپریال و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: "این یافته‌ها به لطف فعالیت‌های انسانی ویرانی دیگری از گونه‌ها را نشان می‌دهد. خوشبختانه، بعید است که وزغ‌های ماما دچار انقراض شوند. عمدتاً به این دلیل که دما وابسته به ارتفاع است و بنابراین وزغ‌های مناطق پایین‌تر زنده می‌مانند."
"کاهش سریع وزغ‌های ماما در این مناطق بر کل اکوسیستم محلی تأثیر می‌گذارد، به گونه‌ای که در حال حاضر فقط می‌توانیم حدس بزنیم. شبکه‌های غذایی احتمالاً پایدارتر می‌شوند - و ما در حال از دست دادن تنوع زیستی عدن مانند در این مناطق هستیم. کوه ها به لطف تأثیر بشر بر محیط طبیعی."
در حال حاضر، محققان امپریال کالج لندن و ZSL (انجمن جانورشناسی لندن) می توانند عفونت Bd را در مقیاس کوچک در آزمایشگاه درمان کنند، اما روش های آنها تاکنون به مقیاس بزرگ ترجمه نشده است. از دره آسپ.
پروفسور فیشر افزود: "تا زمانی که ندانیم چرا این اتفاق می افتد، یافتن راه حل دشوار خواهد بود. تحقیقات بیشتر باید توضیح دهد که چرا گرم شدن دما باعث این مرگ و میر در وزغ های ماما می شود."
