آلاینده های محیطی مانند مواد پرفلوئوروآلکیل (PFAS) می توانند از طریق جفت و شیر مادر از مادر به فرزندان منتقل شوند و پستانداران جوان را قبل و بعد از تولد در معرض دید قرار دهند. PFAS ها خانواده ای از مواد شیمیایی ساخت بشر هستند که در تعدادی از محصولات مصرفی مانند منسوجات، فرش، بشقاب های کاغذی و بسته بندی مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند زیرا چربی، آب و لکه ها را دفع می کنند و در برابر حرارت مقاوم هستند. از آنجایی که مشخص شد آنها خطری برای حیات وحش و سلامت انسان دارند، برخی از PFAS ها به تدریج از استفاده خارج شده اند، اما به طور جهانی ممنوع نشده اند.مقاله سم شناسی و شیمی محیطی، "انتقال مادری مواد پرفلوروآلکیل در فوک های کلاهدار" در مورد نمونه های جمع آوری شده از مادران فوک کلاهدار شیرده و توله های آنها در یخ غربی، درست در شرق گرینلند، گزارش می دهد.
فوک های سرپوش دار به ویژه در برابر قرار گرفتن در معرض PFASs به عنوان شکارچیان دریایی آسیب پذیر هستند - غلظت آلاینده های پایدار با هر سطح در شبکه غذایی افزایش می یابد. آنها همچنین به ویژه برای این مطالعه مناسب بودند زیرا آنها فقط برای 3-4 روز شیر می دهند و توله آنها در این مدت از چیزی غیر از شیر تغذیه نمی کند. علاوه بر این، شیر فوک هوددار بسیار غنی از انرژی است و 60 تا 70 درصد لیپید دارد و PFAS ها آمفی دوست هستند، به این معنی که تمایل به اتصال به پروتئین ها و چربی ها دارند.
PFASs هم در پلاسما و هم در شیر تمام مادران و نوزادان فوک آزمایش شده یافت شد. در حالی که غلظت ها در محدوده سطوح مورد تجزیه و تحلیل در سایر گونه های فوک و پایین تر از آستانه سمیت برای جوندگان بود، اثرات رشد هنوز به طور کامل در حیات وحش شناخته نشده است.اثرات رشدی PFAS ها با کاهش وزن هنگام تولد همراه است، و مهر و موم کلاهدار به افزایش وزن شدید برای 3-4 روز شیردهی برای زنده ماندن در یک دوره طولانی روزه پس از آن وابسته است. این، همراه با این واقعیت که پستانداران جوان نسبت به بزرگسالان بیشتر مستعد اثرات سمی هستند، می تواند برای این گونه مضر باشد.
