کارشناسان دانشگاه کاردیف توضیحی ارائه کرده اند که چرا سیاره ما هر 100000 سال یکبار شروع به ورود و خروج از عصر یخبندان کرد.
این پدیده اسرارآمیز که "مشکل 100000 ساله" نام دارد، در حدود یک میلیون سال گذشته رخ داده است و منجر به ایجاد صفحات یخی وسیعی شده که آمریکای شمالی، اروپا و آسیا را پوشانده است. تا به حال، دانشمندان نتوانستهاند توضیح دهند که چرا این اتفاق میافتد.
دوران یخبندان سیاره ما قبلاً در فواصل زمانی هر 40000 سال اتفاق می افتاد، که برای دانشمندان منطقی بود زیرا فصول زمین به روشی قابل پیش بینی متفاوت است و تابستان های سردتر در این فواصل رخ می دهد.با این حال، حدود یک میلیون سال پیش، نقطهای وجود داشت که به آن «گذر نیمه پلیستوسن» میگفتند، که در آن فاصلههای عصر یخبندان از هر 40 هزار سال به هر 100 هزار سال تغییر میکرد.
تحقیق جدیدی که امروز در ژورنال زمین شناسی منتشر شد نشان می دهد که اقیانوس ها ممکن است مسئول این تغییر باشند، به ویژه در روشی که دی اکسید کربن (CO2) را از زمین می مکند. جو.
با مطالعه ترکیب شیمیایی فسیلهای کوچک در کف اقیانوس، تیم کشف کردند که CO2 در اعماق اقیانوس در طول دورههای عصر یخبندان در فواصل منظم هر 100000 سال.
این نشان می دهد که دی اکسید کربن اضافی در این زمان از اتمسفر و به اقیانوس ها کشیده می شود و متعاقباً دمای زمین را کاهش می دهد و صفحات یخی وسیعی را قادر می سازد تا نیمکره شمالی را فرا بگیرند.
پروفسور کری لیر، نویسنده ارشد این تحقیق، از دانشکده علوم زمین و اقیانوس، میگوید: «ما میتوانیم اقیانوسها را بهعنوان استنشاق و بازدم دیاکسید کربن تصور کنیم، بنابراین وقتی صفحات یخ بزرگتر هستند، اقیانوسها دارای دی اکسید کربن اتمسفر را استنشاق کرد و سیاره را سردتر کرد.وقتی ورقه های یخ کوچک هستند، اقیانوس ها دی اکسید کربن را بازدم می کنند، بنابراین مقدار بیشتری در جو وجود دارد که باعث گرمتر شدن سیاره می شود.
"با نگاهی به فسیلهای موجودات کوچک در کف اقیانوس، نشان دادیم که وقتی صفحات یخی هر 100000 سال یکبار پیشروی میکردند و عقبنشینی میکردند، اقیانوسها دیاکسید کربن بیشتری در دورههای سرد استنشاق میکردند، که نشان میداد که وجود دارد. کمتر در جو باقی مانده است."
جلبک های دریایی نقش کلیدی در حذف CO2 از جو دارند زیرا یک عنصر ضروری فتوسنتز است.
CO2 هنگامی که آب اعماق اقیانوس از طریق فرآیندی به نام بالا آمدن به سطح میآید به اتمسفر بازگردانده میشود، اما وقتی مقدار زیادی یخ دریا وجود داشته باشد، مانع از CO2 از بازدم، که می تواند صفحات یخ را بزرگتر کرده و عصر یخبندان را طولانی کند.
پروفسور لیر ادامه داد: «اگر به اقیانوسها فکر کنیم که دیاکسید کربن را استنشاق و بازدم میکنند، وجود مقادیر زیادی یخ مانند یک غولپیکر غولپیکر است. مانند درپوشی روی سطح اقیانوس است.».
آب و هوای زمین در حال حاضر در یک دوره گرم بین دوره های یخبندان قرار دارد. آخرین عصر یخبندان حدود 11000 سال پیش به پایان رسید. از آن زمان، دما و سطح دریاها افزایش یافته و کلاهک های یخی به سمت قطب ها عقب نشینی کرده اند. علاوه بر این چرخه های طبیعی، انتشار کربن ساخته شده توسط انسان نیز با گرم کردن آب و هوا تأثیر دارد.