تحقیق جدید نشان می دهد حیواناتی که به استتار متکی هستند می توانند بر اساس ظاهر فردی خود بهترین مکان ها را برای پنهان کردن خود انتخاب کنند.
استراتژی های استتار و پنهان کردن گونه های مختلف جانوری به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است، اما دانشمندان دانشگاه های اکستر و کمبریج کشف کرده اند که تک تک پرندگان وحشی انتخاب های خود را برای لانه سازی بر اساس الگوها و رنگ های خاص خود تنظیم می کنند.
این مطالعه به بررسی نه گونه پرنده لانه ساز زمینی که به طور قابل توجهی به سختی قابل مشاهده هستند (شب خوری ها، سهره ها و کورس ها) بود.
پروفسور مارتین استیونز، یکی از رهبران پروژه، پروفسور مارتین استیونز، از مرکز اکولوژی و حفاظت در پردیس پنرین اکستر در کورنوال، گفت: "هر پرنده جداگانه کمی متفاوت به نظر می رسد، و ما نشان داده ایم که آنها می توانند به صورت جداگانه عمل کنند."
"این یک انتخاب در سطح گونه نیست.
"پرندگان منفرد به طور مداوم در مکان‌هایی می‌نشینند که نشانه‌های منحصربه‌فرد خود را، هم در یک زیستگاه، و هم در مقیاسی خوب با توجه به مکان‌های پس‌زمینه خاص افزایش می‌دهند."
مطالعه که در زامبیا انجام شد، نشان داد که تک تک پرندگان پس‌زمینه‌هایی را انتخاب می‌کنند که استتار آنها را با سیستم‌های بصری شکارچیان اصلی‌شان بهبود می‌بخشد - که با پس‌زمینه‌های انتخابی آنها بهتر از مکان‌های دیگر همخوانی دارد.
محققان می گویند هنوز مشخص نیست که افراد چگونه مکان هایی را متناسب با ظاهر خود انتخاب می کنند.
"پروفسور استیونز گفت: "ممکن است آنها به نوعی "می دانند" چه شکلی هستند و مطابق با آن رفتار می کنند.
"آنها ممکن است به خودشان، تخم مرغ ها و پس زمینه نگاه کنند و قضاوت کنند که آیا این مکان مکان خوبی برای لانه سازی است یا به مرور زمان در مورد انواع مکان هایی که تخم مرغ هایشان از خوردن آنها فرار می کند."
مدیر پروژه پروفسور کلر اسپاتیس وود از دانشگاه کیپ تاون و دانشگاه کمبریج، افزود: "ما تمایل داریم در مورد استتار به عنوان چیزی که شامل تغییرات تکاملی تدریجی در ظاهر است فکر کنیم - ما اغلب فکر نمی کنیم. از آن به عنوان یک موضوع رفتار حیوانی فردی است.این تحقیق به ما کمک می‌کند بفهمیم رفتار و ظاهر چگونه به هم مرتبط هستند.
"این یافته ها با مهارت های میدانی شگفت انگیز تیم آشیانه یاب ما از جامعه محلی در زامبیا امکان پذیر شد که صدها لانه استتار شده زیبا پیدا کردند."
این تحقیق توسط شورای تحقیقات بیوتکنولوژی و علوم زیستی تامین مالی شد.
