در سرتاسر طبیعت، مادران درگیر یک معامله می‌شوند: گروهی از فرزندان را به وجود بیاورند و به بهترین‌ها امیدوار باشند، یا بچه‌های کمتری داشته باشند اما بیشتر برای بقای آنها سرمایه‌گذاری کنند. گوپی‌های ترینیدادی نمونه‌ای از این طرح فراگیر والدینی را ارائه می‌دهند، اما مطالعه جدید محققان دانشگاه براون بینش عمیق منحصربه‌فردی را در مورد چگونگی تجهیز نوزادان خود برای محیطی که مادران گوپی با آنها با آن مواجه می‌شوند، ارائه می‌دهد.
اساساً یکی از این دو سرنوشت با گوپی‌هایی روبرو می‌شود که در رودخانه‌های کوهستانی جزیره آمریکای جنوبی ساکن هستند. گوپی هایی که در پایین کوه زندگی می کنند با تهدید دائمی شکارچیان روبرو هستند.ماهی‌های بالاتر از شیب، زندگی نسبتاً عاری از شکارچیان دارند، اما این بهشت نیست، زیرا در آبهای پر از گوپی‌ها، رقابت برای غذای محدود سخت است. تا به حال، آنچه دانشمندان مشاهده کرده بودند این بود که مادران گوپی در آبهای پر شکار (HP) تعداد جوان‌های کوچک‌تری تولید کردند در حالی که گوپی‌ها در مناطق کم شکار (LP) جوان‌های کمتر اما بزرگتری تولید کردند.
در مطالعه جدید در Scientific Reports، تری دیال، محقق پسادکتری براون و همکارانش گزارش دادند که تفاوت اندازه چند میلی‌متری طول ممکن است معنی‌دارترین تفاوت نباشد. در عوض، گوپی‌های بزرگتر در جریان‌های LP به طور قابل‌توجهی بالغ‌تر به دنیا می‌آیند، حداقل در جایی که برای نحوه غذا خوردنشان مهم است. این آناتومی داخلی آنهاست که ممکن است بقای آنها را تقویت کند.
محققان دریافتند LP مفاصل دهان گوپی دو برابر بیشتر می چرخند (۲۲ درجه به جای ۱۱). در نتیجه آرواره های آنها به سمت شکاف بزرگتری باز می شود. سر گوپی های LP در بدو تولد 90 درصد سخت شده است، در حالی که گوپی های HP تنها 20 درصد سخت شده اند.در نهایت، عضلات کنترل کننده فک در گوپی های LP بزرگتر هستند. در نهایت، گوپی‌های HP می‌رسند - اگر زنده بمانند - اما گوپی‌های LP در خراش دادن جلبک‌ها و دیاتوم‌ها از صخره‌های رودخانه برای شام بهتر متولد می‌شوند.
"دیال گفت:" چیزی بیش از سرمایه گذاری در اندازه خالص وجود دارد. "این اولین باری است که ما واقعاً به مورفولوژی و آناتومی این حیوانات می پردازیم و سعی می کنیم تفاوت های این ماهی ها را به غیر از اندازه آنها متمایز کنیم."
Dial دریافت که نه تنها جمعیت HP و LP از این نظر به طور قابل توجهی متفاوت هستند، بلکه نوزادان بزرگتر در جمعیت LP به طور قابل توجهی بالغ تر از نوزادان کوچکتر در جمعیت LP هستند.
البته که گوپی ها آگاهانه استراتژی نمی گیرند. دیال گفت، در عوض، تکامل در محیط‌های LP ظاهراً برای مادرانی انتخاب می‌شود که نوزادان کاملاً بالغ‌تری تولید می‌کنند، زیرا این نوزادان در رقابت برای غذا بهتر هستند و بنابراین احتمال بیشتری برای زنده ماندن و ادامه نسل مادر دارند.از سوی دیگر، در جریان‌های HP که خطر اصلی آنها شکارچیان هستند، تکامل ممکن است به نفع مادرانی باشد که تعداد زیادی بچه تولید می‌کنند، زیرا مطمئناً تعدادی از آنها بدون اینکه خورده شوند رشد کرده و تولید مثل می‌کنند.
"تناسب اندام مادر به تناسب اندام فرزندان گره خورده است، "دیال گفت.
