پیچ و تاب جدیدی در بحث همیشگی وجود دارد که در مورد اینکه گربه یا سگ باهوش تر است.
این به مغز آنها مربوط می شود، به ویژه تعداد نورون های قشر مغز آنها: "سلول های خاکستری کوچک" مرتبط با تفکر، برنامه ریزی و رفتار پیچیده - همه از نشانه های هوش در نظر گرفته می شوند.
اولین مطالعه ای که تعداد نورون های قشر مغز را در مغز تعدادی از گوشتخواران از جمله گربه ها و سگ ها شمارش کرد، نشان داد که سگ ها به طور قابل توجهی بیشتر از گربه ها این سلول ها را دارند.
"در این مطالعه، ما علاقه مند به مقایسه گونه های مختلف گوشتخواران بودیم تا ببینیم چگونه تعداد نورون های مغز آنها با اندازه مغز آنها مرتبط است، از جمله چند گونه مورد علاقه از جمله گربه و سگ، شیر و قهوه ای. سوزانا هرکولانو هوزل، دانشیار روان‌شناسی و علوم زیستی، که روشی را برای اندازه‌گیری دقیق تعداد نورون‌ها در مغز ابداع کرد، گفت.
(Carnivora یک راسته متنوع است که از 280 گونه پستاندار تشکیل شده است که همه آنها دارای دندان و چنگال هستند که به آنها اجازه می دهد حیوانات دیگر را بخورند.)
نتایج این مطالعه در مقاله ای با عنوان "سگ ها بیشترین نورون ها را دارند، اما بزرگترین مغز را ندارند: مبادله بین توده بدن و تعداد نورون ها در قشر مغز گونه های گوشتخوار بزرگ" شرح داده شده است. انتشار در مجله دسترسی آزاد Frontiers in Neuroanatomy.
در مورد سگ ها و گربه ها، این مطالعه نشان داد که سگ ها حدود 530 میلیون نورون قشر مغز دارند در حالی که گربه ها حدود 250 میلیون نورون دارند. (این در مقایسه با 16 میلیارد در مغز انسان است.)
"من معتقدم که تعداد مطلق نورون های یک حیوان، به ویژه در قشر مغز، غنای وضعیت ذهنی درونی آنها و توانایی آنها را برای پیش بینی آنچه قرار است در محیطشان بر اساس تجربه گذشته اتفاق بیفتد، تعیین می کند." هرکولانو هوزل توضیح داد.
"من 100 درصد یک سگ هستم،" او افزود، "اما، با این سلب مسئولیت، یافته های ما برای من به این معنی است که سگ ها توانایی بیولوژیکی انجام کارهای بسیار پیچیده تر و انعطاف پذیرتری را نسبت به گربه ها با زندگی خود دارند. حداقل، ما اکنون مقداری زیست‌شناسی داریم که مردم می‌توانند در بحث‌هایشان در مورد اینکه چه کسی باهوش‌تر است، گربه‌ها یا سگ‌ها، در نظر بگیرند.»
Herculano-Houzel و همکارانش - دانشجویان فارغ التحصیل دبورا مسیدر و فرناندا پستانا از دانشگاه فدرال دو ریودوژانیرو در برزیل؛ پروفسور کلی لمبرت در کالج Randolph-Macon; دانشیار استفان نوکتور در دانشکده پزشکی دیویس دانشگاه کالیفرنیا. استادان عبدالعزیز علاقایلی و اسامه محمد از دانشگاه ملک سعود در عربستان سعودی؛ و پروفسور Paul R. Manger در دانشگاه Witwatersrand در آفریقای جنوبی - گوشتخواران را به دلیل تنوع و طیف وسیعی از اندازه های مغز و همچنین این واقعیت که شامل گونه های اهلی و وحشی می شوند را برای مطالعه انتخاب کردند.
محققان مغز یک یا دو نمونه از هر یک از هشت گونه گوشتخوار را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند: مونگ، مونگ، راکون، گربه، سگ، کفتار، شیر و خرس قهوه ای.
آنها انتظار داشتند که اندازه گیری هایشان این فرضیه شهودی را تأیید کند که مغز گوشتخواران باید نورون های قشری بیشتری نسبت به علف خوارانی که شکار می کنند داشته باشد. این به این دلیل است که شکار، از نظر شناختی، در مقایسه با استراتژی اصلی گیاهخوار برای یافتن ایمنی در تعداد زیاد، سخت‌تر است.
با این حال، ثابت شد که اینطور نیست. محققان تشخیص دادند که نسبت نورون‌ها به اندازه مغز در گوشتخواران کوچک و متوسط تقریباً با علف‌خواران یکسان است، که نشان می‌دهد به همان اندازه فشار تکاملی روی گیاه‌خواران برای توسعه قدرت مغز برای فرار از دست شکارچیان وجود دارد. روی گوشتخواران وجود دارد تا آنها را بگیرند.
در واقع، برای بزرگترین گوشتخواران نسبت نورون به مغز در واقع کمتر است.آنها دریافتند که مغز یک رتریور طلایی نسبت به کفتار، شیر یا خرس قهوه‌ای نورون‌های بیشتری دارد، حتی اگر شکارچی‌های بزرگتر سه برابر بزرگتر از مغزشان باشد. خرس یک مثال افراطی است. مغز آن 10 برابر بزرگتر از یک گربه است، اما تقریباً به همان تعداد نورون دارد.
"گوشت خواری تا حد زیادی از نظر انرژی به عنوان یک مشکل گشا در نظر گرفته می شود، اما، در نگاهی به گذشته، واضح است که گوشتخواری باید تعادل ظریفی بین میزان مغز و بدن یک گونه ایجاد کند." هوزل.
شکار به انرژی زیادی نیاز دارد، به ویژه برای شکارچیان بزرگ، و فواصل بین کشتن موفقیت آمیز غیرقابل پیش بینی است. این توضیح می دهد که چرا گوشتخواران گوشتخوار بزرگ مانند شیرها بیشتر وقت خود را صرف استراحت و خواب می کنند. از نظر انرژی، مغز گران‌ترین عضو بدن است و نیازهای آن متناسب با تعداد نورون‌ها است. همچنین به طور مداوم به انرژی نیاز دارد. در نتیجه، مقدار گوشتی که شکارچیان بزرگ می توانند بکشند و مصرف کنند و ماهیت متناوب تغذیه به نظر می رسد رشد مغز آنها را محدود می کند.
یافته های این مطالعه همچنین دیدگاه رایج را که حیوانات اهلی از مغزهای کوچک تری نسبت به پسرعموهای وحشی خود دارند به چالش می کشد. نسبت اندازه مغز به وزن بدن گونه های اهلی که آنها تجزیه و تحلیل کردند - فرت، گربه و سگ - به طور قابل توجهی متفاوت از بستگان وحشی آنها - مانگوس، راکون، کفتار، شیر و خرس قهوه ای بود..
تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد که راکون از نظر مغزی پرت است: این راکون همان تعداد نورون های قشر مغزی یک سگ را در مغزی به اندازه مغز یک گربه جمع می کند.
هرکولانو هوزل گفت: «راکون ها گوشتخواران معمولی شما نیستند. "آنها مغز نسبتاً کوچکی دارند اما به همان اندازه نورون دارند که شما انتظار دارید در یک پستاندار پیدا کنید… و این تعداد نورون های زیادی است."
به گفته این عصب شناس، مطالعه مغز گونه های مختلف درس مهمی می دهد: "تنوع بسیار زیاد است. همه گونه ها به یک شکل ساخته نمی شوند.بله، الگوهای قابل تشخیصی وجود دارد، اما راه‌های متعددی وجود دارد که طبیعت برای کنار هم قرار دادن مغزها پیدا کرده است - و ما سعی می‌کنیم بفهمیم که چه تفاوتی ایجاد می‌کند."
ویدئو:
