با رمزگشایی رقص تکان زنبورهای عسل، که به زنبورهای دیگر می گوید کجا غذا پیدا کنند، محققان دریافته اند که زنبورهای مناطق کشاورزی بیشتر از زنبورهای مناطق شهری برای دریافت غذا سفر می کنند. این یافته ها در مجله اکولوژی کاربردی انجمن زیست محیطی بریتانیا منتشر شده است.
در این مطالعه، محققان دانشگاه رویال هالووی و فناوری ویرجینیا 2827 رقص وگل را در 20 کلنی زنبور عسل غربی در لندن و مناطق کشاورزی اطراف آن رمزگشایی کردند.اطلاعاتی که در رقص ها منتقل می شود به محققان می گوید که مسافت سفرهای جستجوی غذا در مناطق شهری در مقایسه با مناطق کشاورزی به طور مداوم کوتاه تر است.
محققان محاسبه کردند که زنبورهای عسل در مناطق شهری به طور متوسط فاصله جستجوی علوفه 492 متری داشتند، در مقایسه با زنبورهای مناطق کشاورزی که میانگین فاصله جستجوی علوفه 743 متری داشتند.
آنها همچنین تفاوت معنی داری در میزان قند جمع آوری شده توسط زنبورهای شهری و روستایی پیدا نکردند، که نشان می دهد فواصل طولانی تر جستجوی علوفه در مناطق روستایی به دلیل منابع غنی از شهد نیست و مناطق شهری برای زنبورهای عسل فراهم می کند. مواد غذایی به طور مداوم در دسترس تر است.
پروفسور الی لیدبیتر از دانشگاه رویال هالووی و نویسنده این مطالعه گفت: "یافته‌های ما از این ایده حمایت می‌کند که شهرها کانونی برای زنبورهای اجتماعی هستند، با باغ‌هایی که منابع علوفه متنوع، فراوان و قابل اعتمادی را ارائه می‌کنند. در مناطق کشاورزی، احتمالاً یافتن غذا برای زنبورهای عسل دشوارتر است، بنابراین قبل از اینکه به اندازه کافی برای بازگرداندن به کندو بیابند، باید جلوتر بروند."
محققان هشدار می دهند که از آنجایی که مناطق شهری درصد کمی از کل پوشش زمین را تشکیل می دهند، بعید است که برای حمایت از جمعیت زنبورهای عسل در یک چشم انداز تحت سلطه کشاورزی فشرده کافی باشند.
پروفسور Leadbeater گفت: "تلاش های حفاظتی باید به سمت افزایش میزان گل های غیر زراعی در مناطق کشاورزی مانند نوارهای گل وحشی هدایت شود. این امر باعث افزایش قوام علوفه موجود در طول فصل و چشم انداز می شود و همچنین به حداقل می رساند. اتکای زنبورها به تعداد کمی از محصولات گلدار فصلی."
چالش های متعددی در ارزیابی و مقایسه منابع گل در انواع مختلف زیستگاه وجود دارد. به عنوان مثال، مناطق بزرگ باید بررسی شوند تا تصویر خوبی از غنای گونه های گل بدست آید و در شهرها دسترسی به زمین در باغ های خصوصی تقریبا غیرممکن است.
"در این مطالعه، ما بر موانع ارزیابی منابع گل غلبه کردیم و از خود زنبورها خواستیم به ما بگویند کجا غذا پیدا کنیم.پروفسور لیدبیتر گفت: "محاسبه فاصله تا علوفه نشان داده شده توسط رقص های تکان دهنده تصویری در زمان واقعی از در دسترس بودن علوفه فعلی از دیدگاه خود زنبورها ارائه می دهد."
رقص تکان دادن مخصوص زنبورهای عسل است و برای اطلاع رسانی مکان منابع گل به کندو استفاده می شود. هنگامی که زنبور عسل با غذا به کندو برمی گردد، به جای اینکه فوراً برای علوفه جویی برود، یک حرکت عدد هشت را روی لانه زنبوری تکرار می کند. مدت زمان اجرای مرکزی این رقص به زنبورهای دیگر می‌گوید که چقدر باید پرواز کنند، و زاویه به آنها می‌گوید کدام جهت را انتخاب کنند.
در این مطالعه، محققان در مجموع 2827 رقص تکان دادن را بین آوریل تا سپتامبر 2017 در 20 مکان ثبت کردند: 10 مکان در مرکز لندن برای نشان دادن زمین شهری و 10 مورد در زمین های کشاورزی در کنت، ساری و سایر شهرستان های محلی. آنها سپس این رقص ها را رمزگشایی کردند و محل حضور زنبورها را ترسیم کردند.
آنها همچنین با جمع آوری 10 زنبور عسل در هر بازدید از کندو و القای بازگشت شهد جمع آوری شده، داده هایی را در مورد غلظت قند از علوفه جمع آوری کردند.این به محققان این امکان را داد تا این فرضیه را آزمایش کنند که سفرهای طولانی‌تر برای جستجوی غذا منعکس کننده کمبود علوفه در دسترس است نه وجود منابع دور اما با کیفیت بالا.
از آنجایی که این مطالعه بر روی زنبورهای عسل که اهلی شده اند و در معرض تهدید نیستند متمرکز شده است، محققان هشدار می دهند که این یافته ها برای همه گونه های زنبور عسل اعمال نمی شود. پروفسور لیدبیتر گفت: "در حالی که می توانیم نتایج خود را به طور بالقوه به برخی از زنبورهای وحشی مانند گونه های زنبور عسل تعمیم دهیم، نتایج ما نباید به این معنی باشد که این الگو برای همه گونه های زنبور عسل صادق است. برای بسیاری از زنبورهای منفرد، وجود متخصص وجود دارد. گونه‌های گیاهی میزبان یا مکان‌های لانه‌سازی در تعیین اینکه آیا شهرها زیستگاه‌های ارزشمندی هستند یا خیر، مهم هستند."
