مقبره جام نستور، تدفین معروف در ایتالیا، بر اساس مطالعه‌ای که در ۶ اکتبر ۲۰۲۱ در مجله دسترسی آزاد PLOS ONE توسط ملانیا گیگانته از دانشگاه منتشر شد، نه یک فرد متوفی، بلکه چندین فرد متوفی را شامل می‌شود. پادوآ، ایتالیا و همکارانش.
مقبره جام نستور به عنوان یکی از جذاب ترین اکتشافات در باستان شناسی پیش کلاسیک مدیترانه در نظر گرفته می شود.این مقبره که رسماً در سال 168 سوزاندن سوزانده شده و مربوط به قرن هشتم قبل از میلاد است، یکی از صدها مقبره کشف شده در سایت ایتالیایی Pithekoussai است. این مقبره حاوی استخوان‌های سوزانده شده، مجموعه‌ای غنی از اشیای قبر و جامی استثنایی است که یکی از قدیمی‌ترین کتیبه‌های یونانی شناخته شده را نشان می‌دهد. تحقیقات قبلی حاکی از آن بود که بقایای مقبره متعلق به یک جوان مجرد است، اما این سوال مطرح شد که "چه کسی با جام نستور دفن شده است؟" یک پازل باقی می ماند.
در این مطالعه، Gigante و همکارانش آنالیزهای دقیقی بر روی شکل (مورفولوژی) و بافت (بافت شناسی و هیستومورفومتری) 195 قطعه استخوان سوخته در مقبره انجام دادند. آنها مشخص کردند که تنها حدود 130 قطعه از این قطعات انسان است، در حالی که حداقل 45 متعلق به حیوانات، از جمله بز و احتمالاً سگ است. در میان بقایای انسان، محققان بافت استخوانی را شناسایی کردند که مشخصه مراحل مختلف زندگی است که حداقل سه فرد در سنین مختلف را نشان می دهد. این اولین شواهد از افراد متعدد (و غیر انسان) در میان بقایای جام مقبره نستور است.
این نتایج سؤالات بیشتری را در مورد مقبره مرموز ایجاد می کند. این مطالعه قادر به تعیین جزئیات مربوط به انسان‌ها در میان بقایای بقایا نبود، از جمله سن آنها در هنگام مرگ یا دلیل دفن آنها با جام. در مورد بقایای حیوان، محققان گمان می‌کنند که این بقایای حیوان ممکن است به عنوان غذا یا همراه برای متوفی باشد. این مطالعه نشان دهنده سودمندی داده های بافت شناسی برای بررسی محل دفن است. مطالعه بیشتر ممکن است معماهای پیرامون شکل گیری این مقبره و جام معروف آن را باز کند.
نویسندگان می افزایند: "بیش از پنجاه سال پس از کشف، مقبره جام نستور (جزیره ایسکیا، در خلیج ناپل، ایتالیا)، که به طور گسترده یکی از مهم ترین یافته های باستان شناسی مدیترانه پیش کلاسیک محسوب می شود. باستان شناسی، دوباره در اخبار است.تحقیق ما تاریخچه و تفسیر باستان شناسی قبلی مقبره را بازنویسی می کند، و نور جدیدی را بر روی شیوه های تشییع جنازه، فرهنگ و جامعه مهاجران یونانی در مدیترانه غربی باستان می اندازد.تحقیقات ما، که کار بزرگ تفسیر باستان‌شناسی را با دانش خاصی در بافت‌شناسی و تجزیه و تحلیل پیشرفته بر روی بقایای سوزانده شده ترکیب می‌کند، یک هدف دوگانه را نشان می‌دهد: اولا، ما قادر به بازسازی استئوبیوگرافی افراد از مقبره 168 در Pithekoussai (اولین مورد) بودیم. اسکان مستعمره نشین یونانی در سپیده دم Magna Graecia در ایتالیا)، در پاسخ به این سوال خاردار: چه کسی/چه چیزی با جام نستور دفن شد؟ ثانیاً، ما مطمئن هستیم که مطالعه ما می‌تواند گام روش‌شناختی جدیدی در جهت بازسازی تاریخ زندگی مردم در دوران باستان باشد، حتی در صورت حفظ ضعیف و/یا پیچیدگی مجموعه اسکلتی.»
